داستان آرمان و غزاله به پایان رسید!

پایگاه خبری تحلیلی پیشنهاد ویژه :

علی رغم تلاش‌های صورت گرفته تا آخرین لحظات و در پی تقاضای اولیای دم، حکم قصاص آرمان عبدالعالی اجرا شد.

حکم قصاص آرمان عبدالعالی در پی تقاضا و عدم گذشت خانواده غزاله شکور و علیرغم تلاش‌های صورت گرفته از سوی دستگاه قضائی، شورای حل اختلاف و فعالین فرهنگی و اجتماعی کشور طی سال‌های اخیر به منظور جلب رضایت اولیای دم که تا آخرین لحظات هم ادامه داشت، سحرگاه امروز در زندان رجایی شهر اجرا شد.

لازم به ذکر است آرمان عبدالعالی، در سال ۱۳۹۲ مرتکب قتل غزاله شکور شد و به قصاص محکوم شد.

اعدام  آرمان به تعویق افتاد

آرمان که نام او به عنوان قاتل غزاله به عنوان یکی از پرونده‌های پرس وصدای این روز‌های قضایی در رسانه‌ها مطرح است، در آستانه اجرای حکم اعدام یک بار دیگر از اولیای دم درخواست عفو کرد.

گفتگوی تلفنی با آرمان از داخل زندان انجام شده است. مشروح این گفتگو را در ادامه می‌خوانید:

حالا که با شما صحبت می‌کنم (عصر سه شنبه) نمی‌دانم چه سرنوشتی برایم رقم خواهد خورد و ممکن است تا چند ساعت دیگر من را برای اجرای حکم دوباره به قرنطینه ببرند و صبح چهارشنبه قصاص شوم. شاید شما آخرین نفری باشید که با من صحبت می‌کند. ممکن است پیش از اجرای حکم این آخرین فرصت من برای حرف زدن باشد.‌

می‌خواهم از پدر و مادر غزاله بابت اتفاق تلخی که افتاده عذرخواهی کنم. هم به آن‌ها و هم به خانواده خودم و هم به خودم ظلم کردم. واقعا از پدر و مادر غزاله می‌خواهم که شانس دوباره‌ای برای زندگی کردن به من بدهند و من را ببخشند. الان که با شما صحبت می‌کنم بود و نبودم دست آن‌ها است. در این مدت بار‌ها در زندان با چند نفر دیگر ختم قرآن گرفتیم، ختم یس گرفتیم و از خدا خواستیم که رحمی به دل پدر و مادر غزاله بیندازد تا شاید من را ببخشند و از سر تقصیرم بگذرند. آن‌ها خانواده محترمی هستند. اگر من را ببخشند، بزرگی و خوبی در حقم کرده‌اند. کار بدی کرده‌ام. اما پشیمانم.

در یک ماه گذشته ۵ مرتبه برای اجرای حکم به قرنطینه زندان منتقل شدم. معمولا یک یا دو روز قبل از زمان اجرای حکم، زندانی را به این اتاق منتقل می‌کنند. ارتباطت با همه جا قطع می‌شود. فکر می‌کنی که تا یک یا دو روز دیگر یا حتی چند ساعت دیگر زنده نیستی. همین امروز (عصر روز سه‌شنبه) نمی‌دانم که دوباره قرار است به قرنطینه منتقل شوم و صبح فردا حکم اجرا شود یا نه.

در مدتی که در قرنطینه هستی همه روز‌های عمرت مثل یک نوار از جلوی چشمانت رد می‌شود. از بچگی تا آخرین روز عمرت را مرور می‌کنی و نمی‌دانی که تا چند ساعت دیگر شانس زنده ماندن پیدا می‌کنی یا نه.

در این مدت، چون حس کردم به چوبه دار نزدیک هستم و تقریبا اجرای حکم را قطعی می‌دیدم وصیت نامه نوشتم. در وصیت نامه‌ام از خانواده غزاله و پدر و مادر و برادرم عذرخواهی کردم و از خدا خواستم که از گناهم بگذرد. من هنوز به هجده سالگی هم نرسیده بودم که این حادثه اتفاق افتاد.

دلیل اینکه این ۵ مرتبه حکم اجرا نشد را خودم هم نمی‌دانم. حرفی به من زده نشده است. شاید این تنبیه من به دلیل اشتباهی باشد که مرتکب شده‌ام. البته شاید در برابر کاری که من کرده‌ام تنبیه کمی باشد. اما از خدا می‌خواهم که نجات پیدا کنم.

در این مدت شنیدم که خیلی‌ها برای بخشیده شدن من تلاش زیادی کرده‌اند. من دست این افراد را می‌بوسم، اما از آن‌ها می‌خواهم که خانواده شکور را راحت بگذراند و آرامش را از آن‌ها نگیرند. آن‌ها در این مدت به‌اندازه کافی اذیت شده‌اند و نباید بیشتر آن‌ها را اذیت کرد. شاید خدا بخواهد و آن‌ها در خلوت خودشان به من رحم کنند و شاید از تقصیر من بگذرند. همه چیز را باید به خدا واگذار کرد.

واقعیت همانی است که همیشه گفته‌ام. پدر و مادر غزاله حق دارند که هنوز هم به آرامش نرسیده‌اند. اگر غزاله مزاری داشت شاید آن‌ها هم به آرامش می‌رسیدند. امیدوارم خدا کمک کند.

اگر خانواده شکور محبت کنند، بزرگواری کنند و من را ببخشند واقعا تلاش می‌کنم مسیر تازه‌ای در زندگی‌ام انتخاب کنم. در قرنطینه با خودم عهد کردم اگر من را ببخشند این چرخه زندگی را ادامه بدهم. اگر خدا بخواهد و رضایت بگیرم به افرادی که برای ادامه زندگی به اعضای بدن نیاز دارند کمک می‌کنم. من حاضرم برای ادامه چرخه مهربانی و زندگی هر کاری بکنم. نیت کردم یک کلیه و بخشی از کبدم را به بیماران نیازمند اهدا کنم. از طرفی تلاش می‌کنیم درمانگاه یا مرکز درمانی به نام غزاله درست کنیم یا خیریه‌ای ثبت کنیم تا اسم غزاله هم به خوبی بماند.

حرف آخرم با خانواده غزاله است. می‌دانم که آن‌ها در این مدت سختی زیادی کشیده‌اند. باید جای آن‌ها بود تا فهمید که آن‌ها در این چند سال چه کشیده. اند. حق با آن‌ها است. من حرفی برای دفاع کردن ندارم. هر تصمیمی که بگیرند حق دارند، اما از آن‌ها می‌خواهم از حق‌شان بگذرند. عمر دوباره‌ای به من بدهند. می‌دانم با مطالبی که اخیرا در شبکه‌های اجتماعی منتشر شده رنجیده‌اند. اما باید بدانند که این کار‌ها ربطی به من نداشته و من از هیچ کدام از این حرف‌ها و نامه‌ها اطلاعی نداشتم. این اتفاقات ناخواسته باعث رنجش پدر و مادر غزاله شدند./ همشهری آنلاین

توقف حکم اعدام آرمان

آرمان برای چهارمین بار از قرنطینه انفرادی به سلول بازگشت. اجرای حکم قصاص آرمان عبدالعالی برای چهارمین بار در این ماه در حالی به تعویق افتاد که او هر بار ایام قرنطینه انفرادی را سپری کرده بود. آرمان عبدالعالی نام جوانی است که ۸ سال قبل به اتهام قتل دختر مورد علاقه خود به نام غزاله شکور به زندان افتاد. آرمان در اظهارات خود ادعا کرده بود جسد غزاله را به سطل زباله انداخته، اما جسد هرگز کشف نشد.

با توجه به اینکه متهم در زندان ادامه تحصیل داده بود و مدرک فوق لیسانس گرفت، عده‌ای برای پادرمیانی و جلب رضایت اولیای دم با خانواده غزاله شکور صحبت کرده بودند، اما آن‌ها راضی به گذشت از قصاص نشدند.

غزاله زنده است

عبدالصمد خرمشاهی وکیل مدافع آرمان عبدالعالی، از به تعویق افتادن حکم اعدام موکلش خبر داد گفت: هنوز دلیل به تعویق افتادن حکم مشخص نیست.

وی افزود: هنوز مشخص نیست که دلیل به تعویق افتادن حکم درخواست ما از رئیس قوه قضاییه برای عدم اجرای حکم بوده و یا رضایت اولیای دم مقتول.

گفتنی است؛  آرمان عبدالعالی در سال ١٣٩۴ به علت قتل غزاله به قصاص محکوم شد، بر اساس ماده ۹۱ قانون مجازات اسلامی دیوان عالی در بهمن ماه سال ۱۳۹۸ با محاکمه مجدد آرمان موافقت کرد که حکم قبلی مجدد تایید شد.