بچه ایی که دنبال سیب زمینی بود به گنج رسید! | گنج نطلبیده مراد است!
سه اثر تاریخی متعلق به مصر باستان توسط پسری که برای برداشت سیب زمینی زمین را بیل می زد کشف شد.
کشف اتفاقی سه اثر تاریخی متعلق به مصر باستان در اسکاتلند به کشف مجموعه بزرگی از آثار تاریخی در این کشور منجر شد.
یک دانش‌آموز اسکاتلندی که در سال ۱۹۵۲ میلادی به عنوان تنبیه در زمین مدرسه برای برداشت سیب‌زمینی بیل می‌زد، فکر نمی‌کرد کارش تاریخ‌ساز شود.
در کمال تعجب، بیل او به یک سردیس بزرگ و قرمزِ ماسه‌سنگی برخورد کرد. مدت زیادی طول نکشید که کارشناسان این سردیس را یک اثر تاریخی مصری شناسایی کردند که قدمت آن به دودمان دوازدهم مصر باستان بازمی‌گردد.
این شیء ارزشمند به موزه ملی اسکاتلند تحویل داده شد و اکنون در گالری مصر باستان این موزه به نمایش گذاشته شده است. اینکه یک اثر تاریخی که حدود چهارهزار سال پیش در شمال آفریقا ساخته شده بود از زیر خاک اسکاتلند سر در بیاورد، اتفاق عجیبی بود و گمان می‌رفت که چنین اکتشافی فقط یک بار رخ دهد.
تا اینکه در سال ۱۹۶۶ میلادی یک دانش‌آموز دیگر در مدرسه خصوصی «Dalhousie Castle» واقع در شهر «فایف» اسکاتلند یک مجسمه برنزی به شکل «آپیس»، یکی از اساطیر مصر باستان را که به شکل گاو نر است، پیدا کرد.
او این کشف را در حالی انجام داد که در کلاس ورزشی در حال بالا و پایین پریدن بود که روی جسم ناهمواری که از زمین بیرون زده بود، فرود آمد. شاید عجیب‌ترین نکته در داستان کشف مجسمه برنزی این باشد که معلم او همان پسربچه سال ۱۹۵۲ میلادی بود که ۱۴ سال پیش سردیس ماسه‌سنگی را کشف کرده بود.
پس از اینکه مجسمه برنزی به مسئولان موزه نشان داده شد، کارشناسان تشخیص دادند که قدمت این مجسمه به دوران بطلمیوس می‌رسد، اما معلم با آن فرار کرد و این اثر تاریخی هرگز دوباره پیدا نشد.
کشف تصادفی دو اثر باستانی ارزشمند مصری در یک محوطه یکسان واقع در اسکاتلند ممکن است کمی بعید به نظر برسد، اما بعد از اینکه گنج سوم پیدا شد، مسئولان موزه تصمیم گرفتند که تحقیقات بیشتری در این محوطه انجام دهند.
اثر تاریخی سوم، که یک مجسمه برنز بود دو دهه پس از اکتشاف قبلی، یعنی در سال ۱۹۸۴ میلادی توسط پسری کشف شد که با دستگاه فلزیاب در زمین‌های یک مدرسه شبانه‌روزی متخلفان کم‌سن و سال پرسه می‌زد.
پس از اینکه اکتشاف سومین اثر به «الیزابت گورینگ»، مدیر «موزه اسکاتلند» گزارش شد، کارشناسان تشخیص دادند که قدمت این مجسمه به دودمان بیست و پنجم مصر باستان بازمی‌گردد.
زمانی که مدیر موزه از دو اکتشاف مشابه دیگر در همان محوطه مطلع شد، مقدمات یک ماموریت کاوشی را آماده کرد. در نتیجه این کاوش، مجموعه‌ای شامل ۱۵ اثر تاریخی از جمله لوحی با نقش چشم «حوروس» کشف شد.
صاحب این آثار تاریخی هرگز مشخص نشد. گمان می‌رود که یکی از ساکنان قبلی «فایف» صاحب این مجموعه آثار تاریخی ارزشمند بوده است.
در قوانین موجود درباره گنج و میراث فرهنگی، موارد قابل توجهی از محدود ساختنِ مالکیتهای خصوصی گنج، دفینه و آثار تاریخی- فرهنگی دیده می شود, از جمله ماده 562 قانون مجازات اسلامی که هرگونه کاوش به قصد به دست آوردن اموال تاریخی – فرهنگی را ممنوع دانسته و مرتکب را به حبس از شش ماه تا سه سال و ضبط اشیای مکشوفه محکوم می کند. و کسی که این اموال را بر حسب تصادف بدست آورده و نسبت به تحویل آن اقدام ننماید را به ضبط این اشیاء محکوم می نماید؛ این در حالی است که بر اساس حکم اولی اسلام این تضییق های قانونی، مشروع نیست. سوال مطرح این است که این عدم مشروعیت، بر چه مبنایی استوار است و راه های مشروعیت بخشی به آنها چیست؟ آیا احکام شرعی برای همگامی با مسایل مستحدثه و شرایط جدید نیازمند بازنگری است یا این که قوانین موجود باید برای مطابقت با شرع مورد بازبینی قرار گیرند تا این دوگانگی برطرف شود؟ آنچه از اتفاق نظر و اجماع فقهای معظم شیعه تا به امروز و روایات کثیره یا متواتره در این باب بدست می-آید این است که گنج و اثر یافت شده با شروطی خاص، از آنِ یابنده است و وی، صرفاً خمسِ آن را باید به حکومت اسلامی پرداخت نماید. با تفحص در سخنان اهل سنت، آنان را نیز موافق این رای و نظر می یابیم. بنابراین، هیچ وجهی برای روش متداول ضبط گنج و اثر کشف شده از یابنده و قائل نشدن حقی برای وی و تحدید مالکیتش، وجود ندارد؛ مگر اینکه با یکی از وجوه ذکر شده در متن مقاله، توجیه شود. پژوهش حاضر، راهکار مناسب در این باب را، بازنگری در قوانین 80 ساله این حوزه ، روشن ساختن مرزهای مبهم مالکیت این آثار، و تأمین امنیت مالکیت، دانسته است.
روستای گنج حاجی آباد از روستاهای دارای گنج ایران
در استان هرمزگان و در شهرستان حاجی آباد روستایی وجود دارد که مردم باور دارند مملو از گنج‌های باستانی است. مردم حتی نام روستایی که در آن گنج پیدا شده است را روستای گنج حاجی آباد گذاشته‌اند. این روستا از توابع دهستان طارم است و جمعیتی حدود 198 خانوار دارد.
شهرستان حاجی آباد شمالی‌ترین بخش در استان هرمزگان است و در مجاورت استان کرمان واقع شده است. دهستان طارم نیز یکی از قدیمی‌ترین سکونتگاه‌های این منطقه است. به همین دلیل آثار تاریخی و باستانی فراوانی در این منطقه یافت شده است.
در بخش ورودی حاجی آباد یک قلعه تاریخی وجود دارد که باستان‌شناسان آن را متعلق به دوره تیموریان و ایلخانیان میدانند. بعضی‌ها می‌گویند از این قلعه تا دوره صفویه نیز استفاده می‌شده است. علاوه بر این، در اطراف این دهستان آثار به‌جا مانده از قلعه‌های متعددی دیده می‌شود.
با وجود کاروان‌سراهای تاریخی و قلعه‌های متفاوت باستانی مردم عقیده دارند که در زیر خاک این منطقه گنج‌های بسیاری نهفته است و برای پیدا کردن این گنج‌ها آدم‌های بسیاری راهی این روستا شده‌اند./سلام نو
