رضا عنایتی: اگر کسی از حرف های من ناراحت شد، قطعا استقلالی نیست!!
سرمربی پیکان میگوید آنچه در نتیجه این بازی دخیل بود، به مساله جوانی و تجربه بازمیگشت و دیدیم روند بازی چگونه پیش رفت. قبل از بازی هم گفته بودم جایی برای اشتباه نداریم.
غلامرضا عنایتی در نشست خبری تیمش بعد از شکست برابر استقلال در هفته پانزدهم لیگ برتر فوتبال اظهار کرد: در ابتدا باید به تیم استقلال بابت این برد تبریک و به بازیکنان جوان و کمتجربه پیکان هم خسته نباشید بگویم.
وی ادامه داد: آنچه در نتیجه این بازی دخیل بود، به مساله جوانی و تجربه بازمیگشت و دیدیم روند بازی چگونه پیش رفت. قبل از بازی هم گفته بودم جایی برای اشتباه نداریم و اگر تمرکز خودمان را از دست بدهیم، تنبیه میشویم و همین اتفاق هم افتاد.
سرمربی پیکان یادآور شد: در ۲ صحنه بازی اشتباه کردیم و گل خوردیم. به هر حال تیمی مانند پیکان که در هزینه فاصله و اختلاف فاحشی با تیمهای متمول دارد. هرچند یک بازی خوب را به نمایش گذاشتیم اما در نهایت نتیجه را واگذار کردیم. البته من به تیم خودم اعتماد دارم و این بازیها برای ما تجربه بزرگی است. ما امروز یک بازی خوب و زیبا را دیدیم اما امیدوارم در نیم فصل دوم چند بازیکن باتجربه هم به جمع ما اضافه شوند تا در چنین بازیهایی به کمک تیم بیایند.
عنایتی گفت: در مورد داوری حرفی ندارم اما ابهامی وجود دارد که امیدوارم برای آن پاسخ مناسبی باشد. اینکه چرا پیکان باید زودتر از سایر تیمها به میدان برود یک سئوال است که انتظار داریم برای آن دلیل منطقی وجود داشته باشد. پیکان تیمی متفاوت است و صحبتی از ریخت و پاش در این مجموعه نیست. ما بازیکنان جوانی داریم که روی آنها کار کرده و میکنیم و این مسیر ادامه دارد. برخی از بازیکنان ما کمتر از ۲۰سال دارند و این شرایط ما را به خوبی نشان میدهد.
وی گفت: استقلال هم تیمی قابل احترام با بازیکنانی بزرگ و تاثیرگذار و طبیعی است در برخی از مواقع بازی نبض و جریان بازی در اختیار آنها باشد. بازیکنان من در این دیدار جنگنده بودند اما نتوانستند با قدرت جوانی خود بر تجربه استقلالیها غلبه کنند. در تیمی مانند پیکان که از نبود بازیکن باتجربه رنج میبرد وقتی گل میخوریم کسی نیست که در زمین تیم را جمع و جور کرده و به اصطلاح از بحران عبور دهد و همین مسائل به تیم ضربه میزند.
سرمربی پیکان در واکنش به انتقادهایی که میشود، ادامه داد: برخی هر جا دوربین میبینند سینهخیز رفته و انتقادهای غیرمنطقی مطرح میکنند. تیم امید و حضور در بازیهای آسیایی برای من یک تجربه ارزنده بود اما باید دید چه اتفاقاتی افتاد و روند کار چگونه بود. از سوی دیگر حضور در تیمی مانند پیکان نه فرصت اول و نه آخر من است. در حرفه و شغل ما هر کسی تلاش کند دیده میشود. اگر قرار است به صورت فنی صحبت کنیم حاضرم بنشینم و ساعتها حرف بزنیم اما کاری با آدم کوچولوهای فوتبال ندارم.
عنایتی در مورد مطالب مطرح شده در فضاهای مجازی اضافه کرد: برخی از دوستان سعی دارند این را القا کنند که من استقلال را به چشم دیگری میبینم. استقلال همیشه برای من بزرگ بوده و خواهد بود. اگر حرفی زدم و به کسی برخورده، بدون شک عاشق استقلال نبوده چرا که استقلال تیمی بزرگ است و بزرگ خواهد ماند و خوشحالم که امشب برابر تیمی بزرگ، نمایش قابل قبولی را از خودمان به تصویر کشیدیم.
وی در مورد کارت قرمز و زردی که از داور این بازی گرفت نیز گفت: در آن صحنه با توجه به جانمایی با بازیکن خودم صحبتی داشتم که داور فکر کرد با او بودم،. وقتی او به سمت من دوید داور کنار خط ماجرا را مطرح کرد اما دیر شده بود و او کارت را به من نشان داد اما بعد این کارت را به زرد تغییر داد، البته به خاطر حضورم در زمین کارت گرفتم.
۲ روز پس از شکست ناباورانه تیم امید ایران مقابل هنگکنگ و حذف از بازیهای آسیایی هانگژو، رضا عنایتی در حالی که سکوت کرده بود، پس از بازگشت به تهران در فرودگاه حرفهای تازهای بر زبان آورد.
عنایتی بدون اینکه از ملت بزرگ ایران بابت نتایج مفتضحانه تیم امید عذرخواهی کند، از منتقدان تقاضا کرد «شکست» را تعریف کنند. عنایتی در این مصاحبه، در واقع یک بار دیگر بعد از حذف تیم امید ایران از رقابتهای المپیک پاریس، باخت را گردن نگرفت و کمشانسی را در این شکست بزرگ و باورنکردنی دخیل دانست.
عجیب است آنهایی که این مربی را برای تیم امید درنظر گرفتند، سرسختانه از او حمایت کردند و مدعی شدند او برای هدایت تیم امید ایثار کرده، چگونه به عنایتی این نکته بدیهی را آموزش ندادند در وقت ناکامی، اولین موضوعی که مایه آرامش جامعه فوتبال میشود، یک عذرخواهی ساده است!
عنایتی تازه توقع دارد که درباره علل و عوامل چرایی شکست امیدهای ما، کنکاش صورت بگیرد! البته از این نظر میشود تا حدودی با او همراه شد و از فدراسیون فوتبال درخواست کرد آن کمیته بختبرگشته و انتزاعی شکست را دوباره فعال کند تا عدهای کارشناس در مراسمی با عنوان سمینار یا همان سمیناهارِ معروف، دور هم جمع شوند و گل بگویند و گل بشنوند اما هیچکدام از این کارهای بیحاصل، مثل عذرخواهی و تعظیم برابر مردم، نقش کاتالیزور را ندارد. این اولین درس مهم در مربیگری است؛ بهویژه برای مربیان شکستخورده و مغموم که حق ندارند طلبکارانه سخن بگویند./ایرنا