پیش بینی عجیب ایلان ماسک از هوش مصنوعی | فقط 5 سال تا نتیجه هوش مصنوعی فاصله داریم!

پایگاه خبری تحلیلی پیشنهاد ویژه :

هوش مصنوعی هوشی است که توسط ماشین‌ها ظهور پیدا می‌کند. هوش مصنوعی در مقابل هوش طبیعی که توسط جانوران شامل انسان‌ها نمایش می‌یابد. برخی از منابع شناخته شده از اصطلاح هوش مصنوعی جهت توصیف ماشینی استفاده می‌کنند که عملکردهای «شناختی» را از روی ذهن انسان‌ها تقلید می‌کنند. هوش مصنوعی در ۱۹۵۶ میلادی تبدیل به شاخه‌ای آکادمیک شد و در سال‌های پس از آن چندین موج خوش‌بینی را تجربه کرده و مجدد دچار امواج ناامیدی و کمبود بودجه شده. در ادامه بیشتر به ویژگی های هوش مصنوعی می پردازیم.

به گزارش گروه دانش و فناوری، ایلان ماسک، مالک شرکت‌های بزرگی همچون تسلا، اسپیس‌ایکس، x.AI و غیره و دومین فرد ثروتمند جهان، عادت دارد در خصوص مسائل مربوط به تکنولوژی و آینده این فناوری اظهرانظرهایی عجیب بروز دهد. البته این موارد تنها بخشی از اظهارات این کارآفرین بزرگ و پرآوازه است.

اخیراً پیش بینی جالب ایلان ماسک از آینده هوش مصنوعی بر سر زبان‌ها افتاده که گفته است: «تا سال 2029 هوش مصنوعی از مجموع هوش انسان‌ها فراتر خواهد رفت». ماسک این جمله را در صفحه شحصی خود در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرده و باز واکنش‌هایی نیز مواجه شده است.

ماسک با انتشار یک پست جدید در شبکه اجتماعی ایکس خود نوشت:

«هوش مصنوعی احتمالاً سال آینده از یک انسان باهوش‌تر خواهد شد. تا سال 2029 نیز هوش مصنوعی احتمالاً از مجموع همه انسان‌ها باهوش‌تر می‌شود.»

اظهارات ماسک در ایکس با واکنش‌هایی از سوی افراد شناخته‌شده دیگر مواجه شده است. «لکس فریدمن»، محقق هوش مصنوعی و پادکستر روسی ـ آمریکایی ازجمله این افراد است که در واکنش به نظر مدیرعامل تسلا نوشت:

«ما چند سال جذاب را در پیش داریم، امیدوارم بشریت در نهایت پیروز شود.»

«دیو لی»، سرمایه‌گذار تسلا نیز با بیان جمله «خیلی آماده نیستیم» نگرانی خود را نسبت به این موضوع نشان داده است.

مدیرعامل تسلا درحالی این نظرات نگران‌کننده را نسبت به هوش مصنوعی بیان کرده است که در چند وقت گذشته شاهد انتشار گزارش‌های مشابهی بوده‌ایم، ازجمله این گزارش‌ها می‌توان به ساخت یک کرم کامپیوتری هوش مصنوعی توسط گروهی از محققان اشاره کرد که به‌طور بالقوه می‌تواند داده‌ها را سرقت یا روی سیستم بدافزار نصب کند. علاوه‌بر ماسک، «جنسن هوانگ»، مدیرعامل انویدیا نیز در این ماه گفته بود که هوش مصنوعی می‌تواند تا 5 سال دیگر تمام آزمایش‌های انسانی را پشت‌سر بگذارد./ اقتصاد 100

کدام مشاغل از انقلاب هوش مصنوعی جان سالم به در خواهند برد؟

دیوید رانسیمن، استاد علوم سیاسی دانشگاه کیمبریج مطلبی با عنوان «the end of work: which jobs will survive the ai revolution» در وب‌سایت گاردین نوشته‌است که متن آن با ترجمه‌ی محمد قریبی در سایت ترجمان منتشر شده‌است. متن کامل را در ادامه بخوانید.

از انقلاب صنعتی تا انفجار پیشرفتِ فناوری در چند دههٔ گذشته، ماشین‌ها در کنار انسان‌ها کار کرده‌اند. اما امروز، و به‌خصوص با ظهور هوش مصنوعی، بحث‌ها دربارهٔ امکان جایگزینی انسان با رایانه‌، بیش‌ازپیش، داغ شده است. مثلاً می‌گویند داوران ورزشی، حسابدارها و برنامه‌نویسان، به احتمال زیاد، شغلشان را از دست خواهند داد، ولی برای کسانی که با مردم سروکار دارند همچنان کار هست. آیا واقعاً همین‌طور است؟ آیا شغل و حرفه به وظایفی که رایانه‌ها بر عهده خواهند گرفت تقلیل پیدا خواهد کرد؟ نقش انسان و عاملیت انسانی در این دگرگونی چیست؟ اصلاً آیا کار در آینده ماهیت فعلی‌اش را خواهد داشت؟

دیوید رانسیمن، گاردین— در مسابقات تنیس آزاد ۲۰۲۱ استرالیا و آمریکا، به‌جای تمام داورانِ خط، دستگاه گذاشته بودند. این کار از بسیاری جهات گریزناپذیر بود. این ماشین‌ها هم دقیق‌تر از انسان‌ها اعلام می‌کنند که توپ داخل یا خارج است، و هم می‌توانند طوری برنامه‌ریزی شوند که این کار را با صدایی انسان‌گونه انجام دهند تا بازیکنان گیج نشوند. طنین جیغ‌مانند و مرموز «بیرون» که از جایی نامعلوم در زمین بازی پخش می‌شود، کمی هراس‌انگیز است (در تنیس آزاد استرالیا، دستگاه‌ها برنامه‌ریزی شده‌اند تا با لهجۀ استرالیایی صحبت کنند) اما، نسبت به وقفه‌هایی که به‌دلیل بررسی مجدد تشخیص نادرست روی می‌دهند، بسیار کمتر آزاردهنده و به‌مراتب اطمینان‌آورتر است. کمی زمان لازم است تا همه به آن عادت کنند.

در سال ۲۰۱۰ گزارش‌هایی منتشر شدند که هدفشان شناسایی مشاغلی بود که در اثر اتوماسیون، بیشتر، در معرض نابودی قرار داشتند. در این میان، داوران ورزشی معمولاً در صدر فهرست قرار می‌گرفتند (شناخته‌شده‌ترین این پژوهش‌ها، که کارل بندیکت فری و مایکل آزبورن در سال ۲۰۱۷ انجام دادند، ۹۸ درصد احتمال می‌دهد که، طی ۲۰ سال، داوری ورزشی به‌تدریج توسط رایانه‌ها حذف خواهد شد). باوجوداین، این کار امری انسانی است که تنها و مهم‌ترین شرط موفقیت در آن توانایی رسیدن به پاسخ درست است: داخل یا بیرون؟ گل یا آفساید؟ درست یا خطا؟ این‌ها تصمیم‌هایی هستند که می‌بایست توسط هوشی دقیق تأیید شوند. فناوری، برای رسیدن به پاسخ‌هایی به‌مراتب بهتر نسبت به انسان، لزوماً نباید پیشرفته‌ترین باشد. سیستم‌های چشم شاهین نزدیک به ۲۰ سال است که بهتر از چشم انسان عمل کرده‌اند. این سیستم‌ها به‌صورت رسمی در سال ۲۰۰۶ برای تشخیص داخل یا بیرون بودن توپ در تنیس، در سال ۲۰۰۹ برای بررسی تصمیم‌های داور کریکت، و اخیراً برای تشخیص آفساید در فوتبال به کار گرفته شده‌اند.

بااین‌حال، صرف‌نظر از ظهور این فناوری هوشمند، اکنون بیش از هر زمان دیگر افراد بیشتری مشغول به کار داوری ورزشی هستند. ویمبلدون، تا حدودی به دلایل زیبایی‌شناسانه، تصمیم گرفته است داوران خط‌نگه‌دار خود را حفظ کند. داشتن ظاهر خوب در برابر پس‌زمینۀ سبزرنگ در این مسابقات، به‌عنوان تنها تورنمنت مهمی که روی چمن برگزار می‌شود، بخش کلیدی این دم و دستگاه پول‌ساز است (به همین دلیل، بازیکنان رنگی جز سفید نمی‌پوشند). داوران خط‌نگه‌دار بیشتر به‌خاطر لباس‌های متحدالشکلشان حضور دارند. در سال ۲۰۲۲، به مانند ۱۷ سال قبلی، این لباس‌ها را برند رالف لورن طراحی کرده بود.

مسابقات کریکت، که از ابتدا دو داور وسط داشتند، اکنون با سه داور برگزار می‌شوند تا مقتضیات پیچیدۀ فناوری را مدیریت کنند، به علاوۀ داوری که رفتار بازیکنان را نظارت کند، که همچنان تا حد زیادی به صلاحدید انسان مربوط می‌شود (چه کسی باید بگوید که معنای «حمایت از روح بازی» چیست؟). مسابقات فوتبال پنج داور دارند، مضاف بر گروه‌های بزرگی از ناظران تصاویر بازی که می‌بایست تکرار صحنه‌های به‌دست‌آمده از سیستم کمک‌داور ویدئویی (وار) را تحلیل کنند. مرکز بازبینی تصاویر ان‌بی‌اِی واقع در ساکاکِس در نیوجرزی، که ۲۵ نفر به‌صورت تمام‌وقت به همراه تعدادی داور رسمی به‎طور چرخشی در آن مشغول به کارند، دست کمی از ناسا ندارد.

آن‌طور که مشخص است، بهره‌وری -و چه‌بسا دقت- برای سازمان‌هایی که افراد را برای تصمیم‌گیری در مسابقات ورزشی به کار می‌گیرند شرط اصلی به حساب نمی‌آید. همچنین، این سازمان‌ها نسبت به ظواهر نیز حساسیت زیادی دارند، که نشان‌ می‌دهد آن‌ها می‌خواهند رشتۀ ورزشی‌شان کماکان ظاهر و حسی انسانی داشته باشد. فناوری هوشمند می‌تواند کارهای زیادی انجام دهد اما، در غیاب ربات‌هایی که به‌طور قابل‌قبولی انسان‌گونه باشند، درواقع بسیاری از آن کارها شدنی نیستند. درنتیجه، به انسان‌هایی واقعی احتیاج است تا واسطۀ میان این دستگاه‌ها و کسانی قرار بگیرند که دستگاه‌ها دربارۀ آن‌ها قضاوت می‌کنند. حاصل آن درمجموع کارِ بیشتر است.

دانستن اینکه بساط کدام مشاغل با آمدن هوش مصنوعی احتمالاً برچیده خواهد شد کماکان به‌طرز شگفت‌آوری دشوار است. هرچند می‌توانیم مطمئن باشیم که گستره و ویژگی‌های اشتغال تغییر خواهند کرد. اغلب پژوهش‌ها دربارۀ خطرات اتوماسیون، مانند پژوهش فری و آزبورن، کار را به‌مثابۀ سلسله‌ای از وظایف قلمداد کرده‌اند که درنتیجه می‌توان آن‌ها را بر اساس توانایی دستگاه‌ها در برعهده‌گرفتنشان ارزیابی کرد. این رویکرد فرض می‌گیرد موانعی که بر سر راه جایگزین‌کردن انسان وجود دارد صرفاً همان محدودیت‌های فعلی فناوری است، که تا این لحظه شامل ناتوانی پیوسته در به‌نمایش‌گذاشتن تعدادی از مهارت‌های شناختی و حرکتی مختص انسان می‌شود. ربات‌ها در انجام وظایف تکراری عملکرد خوبی دارند، حتی زمانی‌که این وظایف به‌شدت پیچیده بوده و پردازش سریع داده‌های حجیم‌تر را به همراه داشته باشند، اما آن‌ها غالباً با شکل‌های سادۀ ارتباط انسانی به مشکل برمی‌خورند. اگر شغل شما خلاقیت، قضاوت زیبایی‌شناسانه، حرکت نامشخص به معنای واقع کلمه یا حساسیت اجتماعی را در بر دارد، می‌توان گفت که به احتمال زیاد موقعیتتان فعلاً در خطر نیست. ربات‌ها می‌توانند برقصند، اما همچنان به انسان‌های طراح رقص نیاز دارند تا باورپذیر به نظر برسند./ انصاف نیوز