گرمترین تابستان تاریخ ۲ هزار ساله زمین مشخص شد!! | زمین از این گرم تر خواهد شد؟
تابستان ۲۰۲۳ به گفته کارشناسان گرمترین تابستان تاریخ کره زمین لقب گرفت.
بر اساس مطالعه جدیدی که روز سه شنبه منتشر شد، تابستان نیمکره شمالی سال گذشته گرمترین تابستان در ۲۰۰۰ سال گذشته بود.
محققان می گویند سال ۲۰۲۳ گرمترین سال جهان از زمان شروع رکوردها در سال ۱۸۵۰ بوده است، اما مطالعه منتشره در مجله نیچر نشان میدهد تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان، اوج تابستان در نیمکره شمالی را بسیار فراتر از هر چیزی که در دو هزاره دیده شده است، رساند.
یان اسپر، نویسنده اصلی این مطالعه به خبرگزاری فرانسه گفت: نباید تعجب کنیم.
اسپر، استاد اقلیم شناسی در دانشگاه یوهانس گوتنبرگ آلمان گفت: «برای من این فقط ادامه کاری است که با انتشار گازهای گلخانهای آغاز کردیم» که باعث گرم شدن کره زمین میشود.
محققان از دادههای حلقه درختی از سایتهای سراسر نیمکره شمالی برای تخمین دمای جهانی بین قرن اول پس از میلاد تا سال ۱۸۵۰، قبل از ظهور ابزارهای رصدی مدرن استفاده کردند.
برآورد محافظه کارانه نشان داد که سال ۲۰۲۳ حداقل ۰.۵ درجه سانتیگراد گرمتر از گرمترین تابستان نیمکره شمالی آن دوره در سال ۲۴۶ پس از میلاد بوده است.
مکس توربنسون یکی از نویسندگان این مطالعه گفت که ۲۵ سال از ۲۸ سال گذشته از اوج تابستان ۲۴۶ پس از میلاد فراتر رفته است.
در مقابل، خنکترین تابستان آن دوره ۲۰۰۰ ساله تقریباً چهار درجه کمتر از دمای تابستان ۲۰۲۳ در نیمکره شمالی به دلیل یک فوران آتشفشانی بزرگ بود. محققان میگویند فعالیتهای آتشفشانی میتواند مانند گذشته شرایط خنکتری را در آینده ایجاد کند، اما در نهایت انتشار گازهای گلخانهای توسط بشر باعث حفظ گرما در جو میشود.
در سال ۱۹۹۲، یک فوران سال قبلش، به کاهش تاثیر سیستم آب و هوای ال نینو کمک کرد، که اقیانوس آرام را گرم میکند و میتواند شرایط جهانی را داغ تر کند.
خشک سالی، گرما، توفان و گرد و خاک. از ابتدای قرن ۲۱ دمای متوسط زمین ۰.۸ درجه افزایش یافته است و پیشبینی میشود در صد سال آینده زمین بین ۱ تا ۶.۵ درجه گرمتر شود. بنا بر گزارش ناسا ۹۷ درصد از دانشمندان علم هواشناسی بر این موضوع توافق دارند که گرم شدن کرهی زمین یک پدیدهی طبیعی نیست بلکه بر اثر فعالیتهای انسان به وجود آمده است.
به افزایش تدریجی حرارت سطح، اقیانوسها و اتمسفر، گرم شدن کرهی زمین میگویند. از آخرین سالهای صدهی ۱۹ میلادی دانشمند حرارت متوسط زمین را ثبت کرده و تغییرات آن را بررسی میکنند.بسیاری از سازمانهای علمی پیشرو از ادامهی این وضع و صدمات جبران نشدنی آن بر زمین ابراز نگرانی کردهاند. در سال ۲۰۱۳ هیئت بینالمللی تغییرات آب و هوایی (IPCC) گزارش میدهد که تغییرات آب و هوایی بیشتر از گذشته به فعالیتهای انسان وابسته شده است.
اثر گلخانهای
گرم شدن کرهی زمین با پدیدهای به نام اثر گلخانهای شناخته میشود آغاز میشود. بین جو زمین و اشعههای دریافتی از خورشید تعادلی بر قرار است. در سال ۱۸۹۶ سوانت آرهنیوس کشف کرد که نور خورشید پس از عبور از اتمسفر به سطح زمین برخورد میکند و سپس به سمت بالا منعکس میشود، گازهای موجود در جو چیزی در حدود ۹۰ درصد از این گرما را جذب کرده و سطح زمین را گرم نگه میدارند. درواقع همین فرآیند مفید باعث پا گرفتن زندگی در این سیاره شده است.
گازهای گلخانهای
گرم شدن بیش از حد کرهی زمین ناشی از فعالیتهای انسانی زمانی رخ میدهد که مقداری زیاد از انواع خاصی از گازها به اتمسفر وارد شود. گازهای گلخانهای شناخته شده شامل بخار آب، دی اکسید کربن(CO2)، متان (CH4) و اکسید نیتروژن (N2O) است که شایع ترین آنها دی اکسید کربن است.مقداری از CO2 موجود در جو بر اثر فعالیتهای طبیعی به وجود آمده است، تا قبل از انقلاب صنعتی نسبت این گاز در جو چیزی حدود ۲۸۰ قسمت در میلیون (ppm) بوده است. در طول ۸۰۰ هزار سال گذشته، در دورهی یخبندان میزان این گاز تا ۱۸۰ ppm کاهش یافته اما در دورههای گرم باز به ۲۸۰ ppm رسیده است، اما از زمان انقلاب صنعتی سرعت افزایش CO2 تا ۱۰۰ برابر بیشتر از گذشته شده است. در سال ۲۰۱۳ دانشمندان میزان دی اکسید کربن موجود در جو را ۴۰۰ ppm اعلام کردند، چیزی حدود ۳ تا ۵ میلیون سال است که زمین این میزان دی اکسید کربن را تجربه نکرده است. CO2 تقریباً ۸۲ درصد گازهای گلخانهای ایالات متحده را تشکیل میدهد. این گاز با به دام انداختن اشعهی مادون قرمز خورشید باعث افزایش بی سابقهی دمای زمین میشود. دی اکسید کربن از راههای مختلفی وارد جو میشود؛ سوزاندن سوختهای فسیلی مهمترین دلیل این امر است و در درجهی دوم جنگل زدایی انسان باعث این افزایش میشود. با کشته شدن هر درخت، دی اکسید کربنی که آنها برای فتوسنتز ذخیره کرده بودند آزاد میشود، به این ترتیب هر سال نزدیک به یک میلیارد تن کربن وارد اتمسفر میشود. اما استفاده از سوختهای فسیلی اولین علت افزایش دمای کرهی زمین است. سازمان حفاظت از محیط زیست ایالات متحده گازهای متصاعد شده از سوختن سوختهای فسیلی را عامل ۳۲ درصد از کل گازهای گلخانهای منتشر شده از آمریکا و ۲۷ درصد از CO2 آن کشور اعلام کرده است.
منابع اصلی تولید گاز متان
متان دومین گاز گلخانهای جو زمین است اما اثرات آن از CO2 بسیار مخربتر است. در سال ۲۰۱۲ حدود ۹ درصد از گازهای گلخانهای ایالات متحده را متان تشکیل داده بود، اگرچه این میزان کمتر از CO2 است اما متان در به دام انداختن گرمای خورشید بسیار کارآمدتر است. در طول مدتی۱۰۰ ساله، متان تا ۲۰ برابر در افزایش گرمای زمین کاراتر از CO2 عمل خواهد کرد. بسیاری از منابع طبیعی باعث انتقال متان به جو میشوند اما انسان با استخراج معادن میزان گستردهای از این گاز را به جو انتقال داده است. دامداری صنعتی و دفن ذباله در زمین از دیگر دلایل افزایش این گاز در جو است. طبق گزارش سازمان حفاظت از محیط زیست از سال ۱۹۹۰ تا ۲۰۱۲ انسان مسئول ورود بیشتر از ۶۰ درصد متان به جو بوده است.
اثرات گرم شدن کرهی زمین
افزایش متوسط دمای زمین در ۴ سال مختلف
در حال حاضر اثرات گرمایش کرهی زمین در نقاط مختلفی از دنیا قابل مشاهده است، به عنوان مثال در پارک ملی مونتانا زمانی در حدود ۱۵۰ یخچال طبیعی غول پیکر وجود داشت که از آن تنها ۲۵ یخچال بزرگتر از ۲۵ هکتار باقیمانده است. طبق قراردادهای بینالمللی به تودهای از برف و یخ متحرک که حداقل ۱۰۱ هزار متر مربع حجم یا ۲۵ هکتار وسعت داشته باشد یخچال گفته میشود. دانشمندان گرم شدن کرهی زمین عامل تشکیل توفانهایی شدید میدانند. توفانهای غیره منتظره و ویرانگر سالهای اخیر بهترین دلیل در اثبات این ادعا است. آدام سوبل استاد دانشگاه کلمبیا و نویسندهی کتاب خروش توفان میگوید:
با پیچیده شدن شرایط جوی در بسیاری از موارد ما دیگر قادر به درک فعالیتهای هوا و پیشبینی وقوع توفان نیستیم. توفان انرژی خود را از اختلاف حرارت بین سطح اقیانوسهای گرمسیری و قسمت بالایی اتمسفر که سرد است میگیرد. گرم شدن کرهی زمین باعث افزایش این اختلاف دما و قدرتمندتر شدن توفان میگردد.
و این گرم شدن همچنان ادامه دارد؛ از سال ۱۸۹۵ تا کنون سال ۲۰۱۲ گرم ترین سال در آمریکای شمالی بوده است، همچنین این سال رکورد بیشترین اختلاف دما را نیز دارد. سال ۲۰۱۳ در کنار سال ۲۰۰۳ چهارمین سال گرم از سال ۱۸۰۰ میلادی بوده است/اطلاعات