احتمال سکته قلبی با آپنه خواب افزایش می یابد | راه حل و درمان آپنه خواب + مطالعات

پایگاه خبری تحلیلی پیشنهاد ویژه :

تحقیقات دانشمندان دانشگاه استنفورد نشان داده است که افرادی که دچار آپنه خواب هستند و خروپف می‌کنند، 5 برابر بیشتر در معرض ریسک فیبریلاسیون دهلیزی قلب قرار دارند و 60 درصد بیشتر با ریسک سکته مغزی روبه‌رو هستند.

به گزارش گاردین، خروپف بلند و احساس خستگی پس از یک خواب کامل می‌تواند نشانه‌ای برای افزایش ریسک سکته مغزی در افراد باشد. محققان دانشگاه استنفورد در مطالعاتی دریافته‌اند که این علائم خواب که می‌تواند از آپنه ناشی شود، ریسک فیبریلاسیون دهلیزی قلب و سکته مغزی را بیشتر می‌کند. پژوهش‌های قبلی نیز از ریسک آسیب‌های مغزی در اثر آپنه خواب خبر داده بودند.

محققان در مطالعات اخیر خود که نتایج آن در اجلاس سالانه انجمن کاردیولوژی اروپا، بزرگ‌ترین کنفرانس قلب جهان، ارائه شده است، به مدت حدود یک دهه اطلاعات مربوط به تقریباً 1.7 میلیون نفر در بازه سنی 20 تا 50 سال را بررسی کردند.

آپنه خواب چقدر ریسک مشکلات مغزی و قلبی را افزایش می‌دهد؟

نتیجه بررسی‌ها این بود که افراد جوان مبتلا به آپنه خواب در مراحل بعدی زندگی خود با 60 درصد ریسک بیشتر برای دچارشدن به سکته مغزی و 5 برابر ریسک بالاتر برای ابتلا به اختلال فیبریلاسیون دهلیزی روبه‌رو بوده‌اند.

«سانجیو نارایان»، استاد قلب و عروق دانشگاه استنفورد که محقق ارشد این پژوهش بوده است، می‌گوید: «آپنه خواب بسیار رایج است، اما ما آن را نادیده می‌گیریم، چون فکر می‌کنیم این اتفاق صرفاً مزاحمتی کوچک است. تاکنون هیچ‌کس واقعاً عظمت ریسک ناشی از این مشکل را نشان نداده بود.» نارایان می‌گوید کشف این رابطه به‌خصوص در میان افراد نسبتاً جوان غافل‌گیرکننده است.

آپنه خواب زمانی رخ می‌دهد که مسیرهای تنفسی شما در حین خواب بیش‌ازحد باریک می‌شوند. با این اتفاق، دیگر نمی‌توانید به‌درستی نفس بکشید. دلایل اصلی وقوع این مشکل واضح نیست، اما گفته شده است که چاقی، بزرگی گردن، مصرف دخانیات، نوشیدن الکل و صاف خوابیدن روی پشت می‌تواند با بروز این اتفاق پیوند داشته باشد.

نارایان درباره ارتباط آپنه خواب و مشکلات قلبی می‌گوید: «زمانی که نمی‌توانید نفس بکشید، آن‌قدر به ریه‌ها فشار می‌آید تا درنهایت برای تنفس از خواب بیدار می‌شوید. این مسئله به قلب فشار می‌آورد و باعث کشیدگی دهلیزهای قلب و درنهایت فیبریلاسیون دهلیزی می‌شود. نظریه بعدی می‌تواند این باشد که سطح اکسیژن خون برای ده‌ها ثانیه کاهش می‌یابد و این تغییر می‌تواند به قلب فشار بیاورد.»/دیجیاتو

آپنه خواب چیست؟

آپنه خواب یک اختلال خواب جدی است و زمانی اتفاق می‌افتد که تنفس فرد در طول خواب قطع شود. افراد مبتلا به آپنه خواب درمان نشده گاهی اوقات صدها بار در طول خواب شبانه، به طور مکرر تنفسشان متوقف می‌‍‌‌شود.

اگر آپنه خواب درمان نشود، می‌تواند باعث مشکلات سلامتی، از جمله فشار خون بالا، سکته، کاردیومیوپاتی (بزرگ شدن بافت عضلانی قلب)، نارسایی قلبی، دیابت و حملات قلبی شود. بعلاوه آپنه خواب درمان نشده می‌تواند مسئول اختلالات شغلی، حوادث ناشی از کار و تصادفات وسایل نقلیه موتوری و همچنین عدم موفقیت کودکان و نوجوانان در مدرسه شناخته شود.

دو نوع آپنه خواب، انسدادی(obstructive) و مرکزی(central) وجود دارد:

آپنه انسدادی خواب، شایع‌تر است. آپنه انسدادی به صورت دوره‌های مکرر انسداد کامل یا جزئی مسیر هوایی فوقانی در طول خواب رخ می‌دهد. در طول یک دوره آپنه، با افزایش فشار برای باز شدن مسیر هوایی، عضلات دیافراگم و قفسه سینه سخت‌تر کار می‌کنند. تنفس معمولاً با یک نفس بلند یا تکان دادن بدن از سر گرفته می‌شود. این دوره‌ها می‌توانند با خواب سالم تداخل پیدا کنند، جریان اکسیژن به اندام‌های حیاتی را کاهش دهند و باعث بی‌نظمی‌در ریتم ضربان قلب شوند.

در آپنه خواب مرکزی، مسیر هوایی مسدود نمی‌شود، اما مغز به دلیل بی ثباتی در مرکز کنترل تنفسی، سیگنال تنفس را به ماهیچه‌ها ارسال نمی‌کند. آپنه مرکزی با عملکرد سیستم عصبی مرکزی در ارتباط است.

چه کسانی دچار آپنه خواب می‌شوند؟

آپنه خواب در حدود ۲۵ درصد از مردان و نزدیک به ۱۰ درصد از زنان را درگیر می‌کند. آپنه خواب می‌تواند افراد در هر سنی از جمله نوزادان و کودکان و به ویژه افراد بالای ۵۰ سال و افراد دارای اضافه وزن را تحت تأثیر قرار دهد.

برخی ویژگی‌های فیزیکی و بالینی رایج در بیماران مبتلا به آپنه انسدادی وجود دارد. این موارد شامل اضافه وزن، گردن بزرگ و ناهنجاری‌های ساختاری، مانند انسداد بینی، کام نرم و کمی‌آویزان، لوزه‌های بزرگ یا فک کوچک همراه با اوربایت است که باعث کاهش قطر مسیر هوایی فوقانی می‌شوند.

با قطع تنفس چه اتفاقی می‌افتد؟

هنگامی‌که تنفس، متوقف می‌شود، هر چقدر بدنتان  برای مدت زمان بیشتری از اکسیژن محروم شود، ضربان قلب شما نیز کاهش می‌یابد. سپس، رفلکس‌های غیرارادی شما باعث می‌شوند تا در پایان دوره قطع نفس، از خواب بیدار شوید. هنگامی‌که این اتفاق می‌افتد، ضربان قلب و فشار خونتان به سرعت افزایش می‌یابد.

این تغییرات با قطع تنفس، رخ می‌دهند. با این حال، اگر آپنه مکرر را تجربه کنید، بدنتان اثرات مزمن را تجربه می‌کند. داده ها حاکی از افزایش خطر، به ویژه در زمانی است که تقریباً نفستان در ساعت، ۳۰ بار یا بیشتر قطع می‌شود. البته در فراوانی پایین‌تر هم احتمال خطر وجود دارد.

به عنوان مثال، فشار خونتان بالا رفته ، دیواره‌های قلب شما به دلیل افزایش حجم کار، ضخیم می‌شوند و ساختار قلبتان تغییر می‌کند. قلب، سفت‌تر و انعطاف پذیرتر می‌شود؛ چون سلول‌های‌ فیبری بیشتری در بین سلول‌های ماهیچه‌ای رشد می‌کنند.

چه چیزی باعث آپنه خواب می‌شود؟

آپنه انسدادی خواب ناشی از انسداد مسیر هوایی است. در این حالت بافت نرم پشت گلو در هنگام خواب فرو می‌ریزد. آپنه خواب مرکزی معمولا‌ً در بیماران مبتلا به اختلال عملکرد سیستم عصبی مرکزی، مثلاً پس از سکته یا در بیماران مبتلا به بیماری‌های عصبی عضلانی مانند اسکلروسیس جانبی آمیوتروفیک (ALS، بیماری لو گریگ) مشاهده می‌شود. همچنین در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و سایر اشکال بیماری قلبی، کلیوی یا ریوی شایع است.

علائم آپنه خواب کدامند؟

در اغلب موارد، اولین علائم OSA توسط خود بیمار شناسایی نمی‌شود، بلکه هم بستر بیمار متوجه مشکل می‌شود. بسیاری از افراد مبتلا، هیچ شکایتی  در مورد خوابشان ندارند. شایع ترین علائم و نشانه های OSA عبارتند از:

خرناس.

خواب آلودگی یا خستگی در طول روز.

بی قراری در هنگام خواب، بیداری های مکرر در طول شب.

بیدار شدن ناگهانی همراه با احساس نفس نفس زدن یا خفگی.

خشکی دهان یا گلو درد پس از بیدار شدن از خواب.

اختلالات شناختی، مانند مشکل در تمرکز، فراموشی یا تحریک پذیری.

اختلالات خلقی (افسردگی یا اضطراب).

تعریق شبانه.

تکرر ادرار در هنگام شب.

کژکاری جنسی یا اختلال عملکرد جنسی.

سردرد.

افراد مبتلا به آپنه خواب مرکزی در اغلب موارد، بیداری‌های مکرر یا بی‌خوابی را گزارش می‌کنند، اگرچه ممکن است پس از بیدار شدن احساس خفگی یا نفس نفس زدن نیز داشته باشند.

شاید علائم کودکان چندان واضح نبوده و شامل موارد زیر است:

عملکرد ضعیف تحصیلی

سستی یا خواب آلودگی که اغلب به اشتباه به عنوان تنبلی در کلاس تعبیر می‌شود.

تنفس دهانی در طول روز و مشکل در بلع.

حرکت قفسه سینه به سمت داخل هنگام دم.

وضعیت‌های خواب غیر عادی، مانند خوابیدن روی دست‌ها و زانوها، یا با گردن بیش از حد کشیده.

تعریق زیاد در طول شب.

اختلالات یادگیری و رفتاری (بیش فعالی، نقص توجه).

شب ادراری.

آپنه خواب چگونه تشخیص داده می‌شود؟

اگر پزشکتان تشخیص دهد که علائمی‌ حاکی از آپنه خواب دارید، شاید از شما خواسته شود که ارزیابی خواب را زیر نظر متخصص خواب انجام دهید یا شاید مطالعه خواب شبانه را برای ارزیابی عینی آپنه خواب تجویز کند.

تست کردن شامل مطالعه خواب شبانه تحت عنوان پلی سومنوگرام (PSG) است. یک PSG در آزمایشگاه خواب و تحت نظارت مستقیم یک تکنسین آموزش دیده انجام می‌شود. در طول آزمایش، انواع عملکردهای بدن مانند فعالیت الکتریکی مغز، حرکات چشم، فعالیت عضلات، ضربان قلب، الگوهای تنفسی، جریان هوا و سطح اکسیژن خون در هنگام خواب شبانه ثبت می‌شود. پس از اتمام مطالعه، تعداد دفعاتی که تنفس در طول خواب قطع شده، محاسبه می‌شود و شدت آپنه خواب درجه بندی می‌شود.

گاهی اوقات برای بزرگسالان، می‌توان از تست خواب خانگی (HST) استفاده کرد. این روش، گونه تغییر یافته از مطالعه خواب است که می‌تواند به راحتی در خانه انجام شود. این روش، عملکردهای بدنی کمتری را نسبت به PSG ثبت می‌کند که شامل جریان هوا، تلاش تنفسی، سطح اکسیژن خون و خروپف برای تایید تشخیص آپنه انسدادی متوسط ​​تا شدید هستند.

روشHST به عنوان ابزار غربالگری برای بیماران فاقد علائم مناسب نیست. برای بیمارانی که مشکلات پزشکی قابل توجهی دارند (مانند نارسایی قلبی، بیماری قلبی متوسط ​​تا شدید، بیماری عصبی عضلانی یا بیماری ریوی متوسط ​​تا شدید) هم استفاده نمی‌شود. همچنین برای بیمارانی که علاوه بر آپنه انسدادی دارای سایر اختلالات خواب (مانند آپنه خواب مرکزی، سندرم پای بیقرار، بی خوابی، اختلالات ریتم شبانه روزی، پاراسومنیا یا نارکولپسی) هستند، هم استفاده نمی‌شود.

روش‌های درمان آپنه خواب کدامند؟

درمان‌های محافظه کارانه: در موارد خفیف آپنه انسدادی، تنها به درمان محافظه کارانه نیاز داریم.

افراد دارای اضافه وزن می‌توانند از کاهش وزن سود ببرند. حتی کاهش ۱۰ درصدی وزن هم می‌تواند تعداد آپنه را در اکثر بیماران کاهش دهد. با این حال، کاهش وزن با وجود آپنه انسدادی درمان نشده که می‌تواند با افزایش اشتها و تغییرات متابولیسمی همراه شود، دشوار است.

افراد مبتلا به آپنه انسدادی باید از مصرف الکل و برخی قرص‌های خواب آور خودداری کنند، چون احتمال افتادگی مسیر هوایی در طول خواب و طولانی شدن دوره های آپنه را افزایش می‌دهد.

در برخی از بیماران مبتلا به آپنه انسدادی خفیف، وقفه‌های تنفسی تنها زمانی رخ می‌دهد که به پشت می‌خوابند. در چنین مواردی، استفاده از یک بالش گوه‌ای یا سایر وسایلی که به آنها کمک می‌کند به پهلو بخوابند، کمک کننده است.

افرادی که مشکلات سینوسی یا گرفتگی بینی دارند باید از اسپری‌های بینی یا نوارهای تنفسی برای کاهش خروپف و بهبود جریان هوا برای تنفس راحت تر در هنگام شب استفاده کنند. اجتناب از کم خوابی برای همه بیماران مبتلا به اختلالات خواب مهم است.

درمان مکانیکی: درمان با فشار مثبت مسیر هوایی (PAP) درمان اولیه برای اکثر افراد مبتلا به آپنه انسدادی خواب است. بیماران با درمان PAP، از ماسک روی بینی و یا دهان خودشان استفاده می‌کنند. یک دمنده هوا به آرامی‌هوا را از طریق بینی و یا دهان وارد می‌کند. فشار هوا طوری تنظیم می‌شود که از فرو ریختن بافت‌های مسیر هوایی فوقانی در هنگام خواب جلوگیری کند. درمان با PAP از بسته شدن مسیر هوایی جلوگیری می‌کند، اما با قطع PAP یا استفاده نادرست از آن، دوره های آپنه بازمی‌گردند. انواع مختلفی از دستگاه‌های فشار مثبت مسیر هوایی بسته به نیازهای خاص بیماران وجود دارد. سبک ها و انواع مختلف شامل موارد زیر هستند:

دستگاهCPAP (فشار مثبت مداوم مسیر هوایی) یکی از پرکاربردترین دستگاه‌های PAP است. این دستگاه روی یک فشار واحد تنظیم می‌شود.

دستگاه PAP Bi-Level از یک فشار در هنگام دم (کشیدن هوا به داخل) و فشار کمتر در هنگام بازدم (خروج هوا) استفاده می‌کند. قبل از اینکه بیمه درمانی این دستگاه را پوشش دهد، باید معیاری را رعایت کرد. یعنی اول باید دستگاه CPAP امتحان شود و اگر بی‌فایده بود، این نتیجه ثبت شود تا بیمه هزینه PAP Bi-Level را پرداخت کند.

دستگاه Auto CPAP یا Auto Bi-Level PAP از طیفی از فشارها استفاده می‌کند و در حین استفاده، خودش فشار مورد نیاز تشخیص داده و تنظیم می‌شود.

دستگاه Adaptive Servo-Ventilation ​​(ASV) نوعی تهویه غیر تهاجمی‌ برای بیماران مبتلا به آپنه خواب مرکزی است که برای باز نگه داشتن مسیر هوایی و در صورت نیاز القای تنفس اجباری به کار می‌رود.

دستگاه‌های جلو آورنده فک پایین (Mandibular advancement devices): این دستگاه‌ها برای بیماران مبتلا به آپنه انسدادی خفیف تا متوسط ​​مناسب است. تجهیزات دندانی یا دستگاه‌های جلو آورنده فک پایین که به جلوگیری از انسداد زبان در گلو و یا جلو بردن فک پایین کمک می‌کنند، قابل ساخت هستند. این دستگاه‌ها به باز نگه داشتن مسیر هوایی در هنگام خواب کمک می‌کنند. یک متخصص خواب و دندانپزشک (با تخصص در دستگاه های دهانی برای این منظور) باید با هم تعیین کنند که آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر.

محرک عصب هیپوگلوسال (Hypoglossal nerve stimulator): یک محرک زیر پوستی کاشته شده در زیر پوست سمت راست قفسه سینه است که با الکترودهایی در زیر پوست به عصب هیپوگلوسال در گردن و به عضلات بین دنده‌ای (بین دو دنده) در قفسه سینه متصل است. این دستگاه هنگام خواب با یک کنترل از راه دور روشن می‌شود. با هر نفس، عصب هیپوگلوسال تحریک می‌شود، زبان از مجرای تنفسی به سمت جلو حرکت می‌کند و مسیر هوایی باز می‌شود.

جراحی: روش‌های جراحی برای افراد مبتلا به آپنه خواب انسدادی و سایر افرادی که خروپف می‌کنند اما آپنه خواب ندارند، مفید است. بسیاری از این جراحی‌ها به روش‌های سرپایی انجام می‌شوند. جراحی مناسب افرادی است که بافت زیاد یا بد شکلی بافتی دارند که مانع  از عبور هوا از طریق بینی یا گلو می‌شود. برای مثال انحراف تیغه بینی، بزرگ شدن لوزه‌ها یا کوچکی فک پایین با اوربایت دارند که باعث باریک شدن غیر طبیعی گلو می‌شود. این روش‌ها معمولاً بعد از اینکه آپنه خواب به اقدامات محافظه‌کارانه و به کارگیری CPAP پاسخ نداده اجرا می‌شوند. انواع جراحی عبارت هستند از:

سومنوپلاستی یک روش کم تهاجمی ‌است که از انرژی فرکانس رادیویی برای کاهش بافت نرم در مسیر هوایی فوقانی استفاده می‌کند.

برداشتن لوزه (Tonsillectomy) روشی برای برداشتن بافت لوزه از پشت گلو است که یکی از علل شایع انسداد در کودکان مبتلا به آپنه خواب است.

Uvulopalatopharyngoplasty (UPPP) روشی که با برداشتن بافت نرم پشت گلو و کام باعث تعریض مسیر هوایی در دهانه گلو می‌شود.

جراحی جلو آوردن فک پایین یا فک بالا شامل جراحی اصلاحی برخی از ناهنجاری‌های صورت یا انسدادهای گلو است که به آپنه انسدادی خواب کمک می‌کند. این روش تهاجمی‌ برای بیماران مبتلا به آپنه انسدادی شدید با ناهنجاری های سر صورت به کار می‌رود.

جراحی بینی شامل اصلاح انسدادهای بینی مانند انحراف تیغه بینی است.

عوارض آپنه خواب کدامند؟

آپنه خواب در صورت عدم درمان، می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی از جمله فشار خون بالا، سکته مغزی، آریتمی، کاردیومیوپاتی (بزرگ شدن بافت عضلانی قلب)، نارسایی قلبی، دیابت، چاقی و حملات قلبی شود.

این احتمال وجود دارد که آپنه خواب باعث آریتمی ‌و نارسایی قلبی شود، چون آپنه خواب با فشار خون بالاتری همراه است. در واقع، آپنه خواب در میان ۵۰ درصد از افراد مبتلا به نارسایی قلبی یا فیبریلاسیون دهلیزی رخ می‌دهد.

عوارض آپنه خواب به خاطر بروز موارد زیر است:

دوره های مکرر کاهش اکسیژن (چیزی که پزشکان آن را هیپوکسی می‌نامند).

تغییرات در سطح دی اکسید کربن.

اثرات مستقیم بر قلب به دلیل تغییرات فشار در قفسه سینه.

افزایش سطح نشانگرهای التهابی.

/مجله دکتر بهشتیان