خلبان چابک از نجات جان مسافرین ایرانی می گوید!

پایگاه خبری تحلیلی پیشنهاد ویژه :

خلبان این پرواز، کاپیتان کسری شفیعی 39 ساله بود که سال‌ها  در رشته تکواندو فعالیت کرده است. او از نوجوانی تکواندو را زیر نظر سیدنعمت خلیفه یکی از مربیان توانمند و تأثیرگذار تکواندوی ایران آغاز کرده و همچنان با وجود مشغله‌های پروازی‌اش، تمرینات تکواندو را پیگیری می‌کند. 

کاپیتان کسری شفیعی در خصوص اتفاق  پرواز یاسوج به تهران گفت: در ابتدای پرواز و  پس از آنکه ارتفاع گرفتیم، به یکباره صدایی از موتور شماره 2 شنیدیم و موتور کاملاً از کار افتاد به نحوی که حتی دیگر امکان ری‌استارت نیز وجود نداشت.

وی اضافه کرد: در این شرایط به همراه کاپیتان دانش‌پور تصمیم گرفتیم با توجه به شرایط نامناسب آب و هوایی یاسوج و اینکه فرودگاه این شهر امکانات لازم برای  شرایط اضطراری را ندارد به فرودگاه این شهر بازنگردیم. پس از آن شرایط هوای اصفهان را چک کردیم که خوب نبود. نزدیک‌ترین فرودگاه به ما فرودگاه شیراز بود. استراتژی که از قبل در برنامه ما نبود و پس از بررسی به این نتیجه رسیدیم که بهترین گزینه با توجه به شرایط هوا و امکانات فرودگاه شیراز است. خدا را شکر توانستیم به سمت شیراز پرواز کرده و در فرودگاه این شهر به زمین بنشینیم. 

کاپیتان شفیعی در خصوص مشخصات این هواپیما عنوان کرد: هواپیمای امبرائر 145 یک هواپیمای برزیلی است که کمتر از یک سال است در خطوط هواپیمایی ماهان قرار گرفته و یک هواپیمای نو است. طبق بررسی که داشتیم تا به حال در دنیا گزارشی مبنی از دست رفتن یک موتور در حین پرواز گزارش نشده و تا به حال موتورش آسیب ندیده است. موتور این هواپیمای برزیلی، رویز رویس است و قسمت‌های فنی در حال کار روی موتور هستند و احتمالاً نماینده این هواپیمایی نیز قرار است به ایران بیاید. 

وی در خصوص تعداد مسافران پرواز گفت: در این پرواز 46 مسافر و 8 خدمه پروازی شامل خلبان، مهماندار و امنیت پروازی حضور داشتند.

کاپیتان شفیعی در پاسخ به این سؤال که در آن شرایط استرس نداشته، گفت: اینجا آموزش تنها چیزی است که به کمک ما می‌آید و شاید هر خلبان تا آخر عمر پروازی خود چنین چیزی را تجربه نکند. از 100 خلبان شاید 98،99 نفر آنها تا 65 سالگی که عمر خلبانی آنها به پایان می‌رسد، هیچ وقت چنین چیزی را تجربه نکنند، اما هر شش ماه با حضور در شبیه‌ساز تمام اتفاقاتی که در دنیا اتفاق افتاده را تمرین می‌کنند. آن چیزی که در این لحظات به سراغ یک خلبان می‌آید تمریناتی است که انجام داده است. اگر قرار باشد به شبیه‌سازی بروم خیلی چیزها را تغییر خواهم داد. چند مورد را توانستم در دنیا واقعی تجربه کنم که بگویم دنیای شبیه‌سازی با دنیای واقعی تفاوت دارد.

وی در خصوص شرایط مسافران گفت: هواپیما در هیچ فاز پرواز از کنترل خارج نشد تا بخواهیم استرس بدهیم که هواپیما تحت کنترل نیست. فقط صدای از کار افتادن موتور باعث شد مسافران متوجه شوند که اتفاقی افتاده و از کم شدن صدای موتورها فهمیدند که ایرادی به وجود آمده است. با این وجود از آنجایی که هواپیما از کنترل خارج نشد استرس چندانی به مسافران وارد نشد. مسافران بعد از پایان پرواز تشکر کردند و این خیلی برای من ارزشمند بود. مسافران ما بسیار مسافرهای خوبی بودند و بیشتر آنها لُرهایی بودند که افراد آرامی هستند و شرایط را به خوبی درک می‌کنند. 

کاپیتان شفیعی در خصوص اینکه لحظه‌ای شد که به سقوط فکر کند، گفت: واقعاً به این موضوع فکر نکردم و به خاطر این بود که در 4 هزار ساعت عمر پروازی خود هر شش ماه یک بار در شبیه‌سازی شرکت کردم. در این تمرینات نه تنها من بلکه همکارم با یک موتور هم به زمین نخوردیم. نکته جالب این بود که این اتفاق دقیقاً در روز تولدم افتاد. حتی خانواده‌ام به خانه  مادرم رفته بودند و قرار بود من نیز آنجا بروم، اما پس از اتفاقی که افتاد و در شیراز فرود آمدیم، تماس گرفتم و گفتم نمی‌توانم امشب به مراسم برسم. 

وی در خصوص اینکه فعالیت او در رشته تکواندو باعث شده این اتفاق برای اهالی ورزش نیز جالب باشد، گفت: تکواندو را از بچگی شروع کردم و شاگرد استاد سیدنعمت خلیفه مربی مطرح تکواندو ایران و تیم ملی هستم. زمان نوجوانی‌ام استاد وحید عبداللهی از قهرمانان ملی و عضو تیم ملی بود و با توجه به اینکه ایشان نیز اهل کرج بود، الگوی ورزشی‌ام به شمار می‌رفت. در نوجوانان، جوانان و بزرگسالان در لیگ البرز حضور داشتم و یک عنوان دومی استان نیز دارم. 

کاپیتان شفیعی یادآور شد: قطعاً فعالیت در تکواندو و ورزش به من به عنوان یک خلبان خیلی کمک می‌کند و بین یک خلبان ورزشکار با یک خلبان غیر ورزشی خیلی تفاوت است. کاراکتر ورزشی چیز دیگری است و آدم را یک سر و گردن بالاتر از دیگران قرار می‌دهد. دخترم با 4 سال و نیم کوچکترین تکواندوکار ایران است و کمربند زرد دارد و زیر نظر استاد خلیفه تمرین می‌کند. 

وی در پایان در پاسخ به این سؤال که تجلیلی از او صورت گرفته است، گفت: هنوز وقت به تجلیل نرسیده است. چهارشنبه شب این اتفاق افتاد، اما به دنبال تجلیل هستم. نه اینکه تجلیل را برای خود بخواهم، بلکه به این خاطر که این کار انگیزه‌ای در نسل آینده برای جدی گرفتن آموزش‌های درست باشد. تقریباً کار تدریس خلبانی هم انجام می‌دهم و بچه‌ها باید بدانند آموزش در شبیه‌سازی خیلی در زندگی حرفه‌ای آنها تأثیر دارد. اگر اتفاقی در زندگی آنها بیفتد این آموزش به کمک آنها خواهد آمد. اینکه چطور و با چه کیفیتی این آموزش را پشت سر بگذارند، خیلی مهم است. /رکنا