اخبار روز | اخبار جدید | اخبار سلامت | اخبار روانشناسی
اگر این نشانه های عصبی را دارید؛ شما درگیر یک اختلال عصبی هستید؟! | اختلال عصبی که ازش غافل ماندیم!
اگر شما هم این نشانه ها را دارید؛ بدون اینکه بدونید درگیر یک بیماری عصبی می باشد.
در حال راه رفتن هستید و به رویاهای در سر پرورانده می اندیشید و زندگی پس از موفقیتتان را میکنید که ناگهان به خودتان می آیید و متوجه میشوید که 3 ساعت گذشته است.آیا میتواند این اختلال باشد؟در ادامه همراه جذابترین ها باشید تا متوجه آن شوید.
خیال پردازی ناسازگار( maladaptive daydreaming)که به اختصار به اون MD هم گفته میشه یک نوع اختلال روانیه که شما بیش از حد معمول خیال پردازی میکنی بطوری که روی کارهای روزمره رو مشکل ایجاد میکنه .مثلا وقتی سرکلاس نشستی یا میخوای کار کنی اونقدر خیال پردازی میکنی که نمیتونی به درس گوش بدی یا کارت رو انجام بدی!کسانی که این اختلال رو دارن معمولا دچار تروما هایی هستن که برای فرار از واقعیت به دنیای خیالی خودشون پناه میبرن.خیال پردازی ناسازگار میتونه باعث افسردگی و OCD هم بشه.
نشانه هایی که میگه شما اختلال خیال پردازی ناسازگار داری:
-
نمیتونی خیال پردازیت رو کنترل کنی!
-
اونقدر توی تخیلاتت غرق میشی که زمان و مکان از دستت در میره!
-
خودت آگاهی به اینکه داری بیش از حد خیال پردازی میکنی اما ازش لذت میبری و نمیتونی متوقفش کنی!
-
خیال پردازی و ساختن سناریو های فیک رو به حرف زدن با مردم و فعالیت های اجتماعی ترجیح میدی!
-
وقتی خیال پردازی میکنی احساساتی که توی خیالت بهت دست میده خیلی قابل لمس و درکه!
-
اون چیزی که درموردش خیال پردازی میکنی خیلی با جزئیات هست!
-
آینده دلخواهت رو خیال پردازی میکنی اما برای رسیدن به اون تلاشی نمیکنی!
-
به یک عادت روزانه برات تبدیل شده ممکنه ساعت ها با اهنگ سناریو بسازی و دورتا دور خونه بچرخی و ازین کارلذت ببری!
-
اکثرا زمانی که شما حالتون بد بیشتر این کارانجام میدین چون بدن و ذهنتون ارامش میده و مثل یه مخدر عمل میکنه !
رویا ها قشنگترین خیالات ذهنی هر انسانی هست که دائما در جستجو خوشبختی و رسیدن به ایده آل هایش است. ما رویا می بافیم چرا که این رویاها به ما انگیزه و قدرت برای تلاش و رسیدن به اهداف مون رو میده. اما همین رویا می تونه ما رو به بی برنامه ترین آدم روی زمین هم تبدیل کنه.
رویاپردازی ناسازگار چیست؟
این مساله که هر چند وقت یک بار در افکار و خیالات خود غرق شویم، امری عادی است. متخصصان سلامت روان تخمین می‌زنند که ما تقریبا 47٪ از زمان بیداری خود را در رویاپردازی‌های روزمره‌مان سپری می‌کنیم.
در واقع برای مدتی حواسمان را از دنیای اطراف منحرف می‌کنیم و اجازه می‌دهیم تا ذهنمان در میان رویاها و خیالاتمان غرق شود. با این حال اگر رویاپردازی‌ها و خیال‌پردازی‌های روزانه ما آن‌قدر مکرر و شدید باشد که در زندگی روزمره تداخل ایجاد کند، این احتمال وجود دارد که با اختلال خیال‌پردازی ناسازگار مواجه باشیم.
خیال‌پردازی ناسازگار
اگر یک دهه قبل روان‌پزشک شما متوجه این مساله می‌شد که شما عاشق تخیلات و رویاپردازی‌های خود هستید، احتمالا یک دوره داروی ضد روان‌پریشی که معمولا برای درمان توهمات اسکیزوفرنیک استفاده می‌شود، برای شما تجویز می‌کرد.
اگرچه این خیال‌پردازان افراطی می‌دانند جهانی که آن‌ها در ذهن خود ایجاد کرده‌اند واقعی نیست، اما وقتی این مساله در حضور مشاوره مطرح می‌شود، اغلب این‌گونه برداشت می‌شود که فرد دچار روان‌پریشی است یا در حالات خفیف‌تر به‌سادگی با آن به‌عنوان تخیل بیش‌فعال برخورد شود.
امروزه اوضاع خیلی تغییر کرده است. در واقع حدود چهارده سال از اولین مطالعات «الی سومر» در زمینه‌ی اعتیاد افراد به خیال‌بافی می‌گذرد و کشف پدیده‌ای که باعث شناسایی اختلالی تحت عنوان «خیال‌پردازی ناسازگار» (Maladaptive daydreaming) شده است.
با این حال هنوز هم، در صورت آشنایی ناکافی درمانگر با «اختلال خیال‌پردازی ناسازگار»، به احتمال زیاد، پس از بررسی علائم، تشخیص پزشک روان‌پریشی یا اختلال نقص توجه و بیش‌فعالی خواهد بود و معمولا آشنایی افراد با این اختلال بیشتر از طریق مطالعات خودشان در فضای مجازی صورت می‌گیرد نه از طریق تشخیص بالینی درمانگر.
اختلال خیال‌پردازی ناسازگار معمولا به‌عنوان یک مکانیزم مقابله‌ای در پاسخ به تروما (ضایعه‌های روحی)، سوءاستفاده یا تنهایی اتفاق می‌افتد. مبتلایان به این اختلال دنیای پیچیده‌ای را در درون خود خلق می‌کنند و در زمان بروز تنش و پریشانی به وسیله رویاپردازی برای چندین ساعت به آنجا پناه می‌برند.
این اختلال در حقیقت یک چرخه‌ی معیوب اعتیادآور خلق می‌کند. غالباً بین مبتلایان به این اختلال و شخصیت‌ها و زندگی خلق شده در خیالشان دلبستگی عاطفی ایجاد می‌شود، که جایگزین رویدادها و تعاملات دردناک موجود در زندگی واقعی آن‌ها می‌شود.
همچنین در این مطالعه مشخص شد که این اختلال بر روی وضعیت بهداشت و سلامت فرد هم تاثیراتی منفی می‌گذارد و باعث اخلال در عملکرد روزمره‌ی او می‌شود. در چنین وضعیتی و با وجود تنش و استرس فراوان، خیال‌پردازی درباره‌ی یک زندگی شیرین و جذاب‌تر، قطعا از برخورد با واقعیت ناخوشایند، راحت‌تر است.
تفاوت اصلی و تعیین‌کننده بین خیال‌پردازی ناسازگار و روان‌پریشی این واقعیت است که افراد درباره‌ی اختلال خیال‌پردازی ناسازگار می‌دانند که خیالات و رویاهای آن‌ها واقعی نیست، اما درباره‌ی روان‌پریشی این‌طور نیست.
در صورت شناخت ناکافی درمانگر از این اختلال، معمولا با آن به‌عنوان نوعی عدم تعادل بیوشیمیایی سیستم عصبی برخور می‌شود، در صورتی که اختلال خیال‌پردازی ناسازگار یک وضعیت اعتیادآور و ناشی از وجود یک خلاء در زندگی فرد است.
در صورت اطلاع ناکافی یا درک نادرست از این اختلال حتی با وجود فرایند درمان هم مشکل اساسی معمولا حل نشده باقی می‌ماند. افراد مبتلا به اختلال خیال‌پردازی ناسازگار معمولا با مشکلات زیادی روبه‌رو هستند؛ آن‌ها دائما به دنبال درمان مناسب از این درمانگر به آن درمانگر مراجعه می‌کنند، کارها و وظایفشان را مرتبا به تعویق می‌اندازند و اطرافشان را بی‌نظمی و شلوغی فرا گرفته است و جامعه هم به آن‌ها به دید فردی بی انضباط و شلخته نگاه می‌کند.
ماهیت اختلال خیال‌پردازی ناسازگار
خیال‌بافی به غرق شدن در افکاری اطلاق می‌شود که در ارتباط با محیط پیرامونی یا فعالیت‌های پیش روی فرد نیست. این فکر و خیال‌ها اغلب تجربیاتی خوشایند و مطبوع هستند، زیرا در طی فرایند خیال‌پردازی، فرد خود را در حال انجام یک فعالیت دلخواه یا رسیدن به هدفی متعالی تصور می‌کند.
متخصصان معتقدند که خیال‌پردازی حاصل فعالیت مجموعه‌ای از مناطق مختلف مغز است که تحت عنوان «شبکه‌ی حالت پیش‌فرض» شناخته می‌شوند.
شبکه‌ی حالت پیش‌فرض بخشی از غشای مغز است که الگوی فعالیت‌های پایدار و ثابت را در زمانی که مغز در حالت استراحت است کنترل و مدیریت می‌کند.
به عبارت دیگر، فعالیت مغز در این شبکه هنگامی که مغز وظیفه و فعالیت مشخصی را دنبال نمی‌کند، در بالاترین سطح خود قرار دارد. اما اگر توجه مغز معطوف به یک فعالیت یا شی‌ء خارجی شود، سطح فعالیت در شبکه‌ی حالت پیش‌فرض کاهش می‌یابد.
شبکه‌ی حالت پیش‌فرض نقش مهمی در تولید تجارب آگاهانه‌ی انسان دارد و برخی تحقیقات نشان داده است که وقتی کسی خیال‌بافی یا رویاپردازی می‌کند، فعالیت این منطقه از مغز به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد.
اگرچه برخی از متخصصان این اختلال را با خلاقیت و قدرت درون‌نگری مرتبط دانسته‌اند، اما رویاپردازی بیش از حد میتواند عملکرد طبیعی فرد را در محل کارش مختل کند و روی تحصیلات و روابط او تاثیرات منفی بگذارد.
در سال 2002، پروفسور الی سامر برای اولین بار پدیده‌ی خیال‌پردازی ناسازگار را به جهان معرفی کرد. وی معتقد بود که خیال‌پردازی ناسازگار میتواند در اثر یک ضربه‌ی روانی یا سوءاستفاده ایجاد شود و به‌عنوان یک استراتژی مقابله‌ای عمل کند که فرد میتواند برای فرار از واقعیت از آن استفاده کند.
