عمر طولانی میخواهید؟ روغن زیتون بخورید!
مصرف روغنها یکی از خطوط قرمز برای افرادی است که به دنبال سلامت جسمانی و کاهش وزن هستند. پزشکان به افراد که از بیماریهای قلبی – عروقی رنج میبرند، توصیه میکنند برای جلوگیری از تشدید بیماری، مصرف روغنها را تا جایی که امکان دارد کاهش دهند. در این میان، استثنایی وجود دارد و آن روغن زیتون است.
تحقیقات دانشمندان آمریکایی نشان میدهد افرادی که روغن زیتون را به رژیم غذایی خود اضافه کرده اند، طول عمر بیشتری نسبت به دیگران دارند.
یافتههای دانشمندان موید آن است که اشخاصی که روزانه بیش از نصف یک قاشق روغن زیتون مصرف میکنند، احتمال کمتری دارد که به دلیل بیماریهایی همچون مشکلات قلبی، سرطان، اختلالات روانی مانند آلزایمر و یا بیماریهای ریه جان خود را از دست بدهند.
مارتا گوشفر، مدیر این تحقیقات از دانشگاه هاروارد آمریکا گفت: گنجاندن این روغن به رژیم غذایی تنها منجر به دور شدن خطر مرگ به دلیل ابتلا به بیماریها در انسان نمیشود.
افراد نیازمند آن هستند که به کیفیت رژیم غذایی خود و سبک زندگیشان توجه ویژهای داشته باشند. یکی از کلیدیترین موارد درباره روغن زیتون این است که میتوانید آن را جایگزین چربیهای ناسالم رژیم غذایی خود کنید.
دلیل توانایی بالایی روغن زیتون در تضمین سلامتی انسان این است که این روغن غنی از آنتی اکسیدان ها، پلی فنولها، ویتامینها، و چربیهای غیراشباع شده مفید برای قلب است. یکی از خواص بی نظیر روغن زیتون قابلیت ضد التهابی آن است که دلیل آن وجود آنتی اکسیدانها است.
محققان میگویند کسانی که از روغن زیتون در رژیم غذایی خود استفاده میکنند، سبک زندگی سالم تری را نیز انتخاب کرده بودند. برای مثال، در این مطالعه بیشتر افرادی که روغن زیتون مصرف میکردند کمتر سابقه استعمال دخانیات داشته و بیشتر ورزش میکردند. همچنین رژیم غذایی این افراد بیشتر شامل میوه و سبزیها بود.
این تحقیقات که از سال ۱۹۹۰ آغاز شده بود اقدام به تحلیل دادههای بیش از ۹۰ هزار نفر کرده و نتایج آن به تازگی منتشر شده است. در این پژوهش دانشمندان اقدام به بررسی تاثیرات مصرف روغن نباتی، روغن جامد، کره، مایونز، چربیهای لبنی، و روغن زیتون در رژیم غذایی افراد کردند.
پژوهشگران چینی در بررسی جدید خود نشان دادهاند که یک ماده شیمیایی موجود در عصاره هسته انگور میتواند سلولهای فرسوده را از بین ببرد و به افزایش طول عمر کمک کند.
به نقل از نیوساینتیست، یک ماده شیمیایی به دست آمده از عصاره هسته انگور، با پاکسازی سلولهای قدیمی و فرسوده موشهای پیر، عمر آنها را تا ۹ درصد افزایش میدهد. همچنین به نظر میرسد که این درمان، موشها را از نظر جسمی سالم میکند و در صورت استفاده در کنار شیمیدرمانی برای درمان سرطان، اندازه تومورها را کاهش میدهد.
یافتههای این پژوهش، درمانهای ضد پیری آینده را بهبود میبخشند تا سلولهای پیر را که توانایی تکثیر خود را از دست دادهاند، هدف قرار دهند و موادی را که به بروز التهاب منجر میشوند، دفع کنند.
تعداد سلولهای پیر با بالا رفتن سن، افزایش مییابد و با بروز بیماریهای گوناگون مرتبط با افزایش سن از جمله بیماریهای قلبی-عروقی، دیابت نوع دو و پوکی استخوان مرتبط است.
"کیکسیا زو" (Qixia Xu)، پژوهشگر "دانشگاه آکادمی علوم چین" (UCAS) در شانگهای و همکارانش، برای یافتن مادهای که ممکن است این سلولها را از بین ببرد، مجموعهای از مواد شیمیایی مرتبط با پیری را از نظر اثرات آنها بر سلولهای پیر بررسی کردند. بررسیهای این گروه پژوهشی، یک ماده شیمیایی موسوم به "پروسیانیدین سی۱" (PCC۱) را نشان داد که در دانههای انگور یافت میشود.
به نظر میرسد که پروسیانیدین سی۱ در غلظت پایین، از تولید مواد التهابی توسط سلولهای پیر جلوگیری میکند. این ماده شیمیایی در غلظت بالا، سلولهای پیر را از بین برد، اما سلولهای جوانتر را دستنخورده باقی گذاشت.
پژوهشگران برای آزمایش اثربخشی پروسیانیدین سی۱ در حیوانات زنده، به ۱۷۱ موش دو ساله که تقریبا معادل انسان ۷۰ ساله بودند، این ماده شیمیایی را تزریق کردند. پروسیانیدین سی۱ به طور میانگین، طول عمر موشها را تا ۹ درصد افزایش داد.
همچنین به نظر میرسد که این ماده شیمیایی، آمادگی جسمانی موشهای جوان را بهبود میبخشد. موشهای زیر دو سال، به مدت چهار ماه و هر دو هفته یک بار، یک محلول کنترلشده یا پروسیانیدین سی۱ را دریافت کردند و پس از آن مجموعهای از آزمایشهای فیزیکی را پشت سر گذاشتند.
موشهایی که این درمان را دریافت کردند، در مقایسه با موشهایی که محلول کنترلشده را دریافت کرده بودند، بیشترین سرعت راه رفتن، قدرت بالاتر و استقامت بهتری هنگام دویدن روی تردمیل داشتند.
شیمیدرمانی به عنوان روشی برای سرعت بخشیدن به پیری سلولهای تومور شناخته شده است. پژوهشگران برای این که بفهمند آیا پروسیانیدین سی۱ میتواند سلولهای پیر تومور را از بین ببرد و تأثیر شیمیدرمانی را تقویت کند، این ماده شیمیایی را در کنار داروی موسوم به "میتوکسانترون" (Mitoxantrone) آزمایش کردند که برای درمان سرطان پستان، لنفوم غیر هاجکین، لوسمی میلوبلاستیک حاد و سایر سرطانها استفاده میشود.
پژوهشگران، این درمان ترکیبی را روی موشهایی که سلولهای تومور پروستات انسانی در آنها کشت شده بود، آزمایش کردند. درمان موشها با پروسیانیدین سی۱ و میتوکسانترون، تومورها را تا حدود ۷۵ درصد کاهش داد؛ در حالی که شیمی درمانی به تنهایی، کاهش ۴۴ درصدی تومورها را به دنبال داشت.
"دوریان زیگلر" (Dorian Ziegler)، پژوهشگر "دانشگاه لوزان" (UNIL) سوئیس گفت: این واقعیت که به نظر نمیرسد این ماده شیمیایی روی سلولهای سالم تأثیر بگذارد، نشان میدهد که شاید یک درمان نویدبخش ضدپیری باشد. وی افزود: پژوهشهای آینده باید بررسی کنند که آیا پروسیانیدین سی۱، اثرات مشابهی روی انسان دارد یا خیر.
این پژوهش، در مجله "Nature Metabolism" به چاپ رسید.