با دستان خود یک فاجعه را از طریق بینی وارد بدنتان می کنید!!!

پایگاه خبری تحلیلی پیشنهاد ویژه :

دانشمندان متوجه شده‌اند که هنگام انگشت کردن در بینی نوعی باکتری با نام کلامیدیا پنومونیه وارد سیستم عصبی مرکزی می‌شود.

طبق مطالعه‌ای که توسط دانشمندان دانشگاه گریفیث استرالیا انجام شده، اگرچه انگشت کردن در بینی ممکن است بی‌ضرر به نظر برسد، اما می‌تواند عواقب مخربی به همراه داشته باشد. تحقیقات آن‌ها نشان می‌دهد که یک باکتری می‌تواند از طریق عصب بویایی بینی و مغز موش‌ها حرکت کند و شاخص‌هایی را ایجاد می‌کند که نشانه‌ای از بیماری آلزایمر هستند.

به‌طور دقیق‌تر، دانشمندان در تحقیقات خود توضیح داده‌اند که هنگام انگشت کردن در بینی، نوعی باکتری با نام «کلامیدیا پنومونیه» (Chlamydia pneumoniae) از عصب امتدادی بین حفره بینی و مغز به عنوان یک مسیر مستقیم برای رسیدن به سیستم عصبی مرکزی استفاده می‌کند. سپس سلول‌های مغز با رسوب پروتئین بتا آمیلوئید، یک پیش‌ساز کلیدی برای ایجاد بیماری آلزایمر، واکنش نشان می‌دهند.

پروفسور «جیمز سنت جان»، رئیس مرکز نوروبیولوژی و تحقیقات سلول‌های بنیادی Clem Jones و یکی از محققان مطالعه جدید که می‌گوید یافته‌های اولین مورد در جهان است، می‌گوید: «ما اولین نفری هستیم که نشان دادیم کلامیدیا پنومونیه می‌تواند مستقیما از بینی وارد مغز شود؛ جایی که می‌تواند پاتولوژی‌هایی شبیه به بیماری آلزایمر ایجاد کند. ما این اتفاق را در یک مدل موش دیده‌ایم و شواهد آن به‌طور بالقوه‌ای برای انسان‌ها نیز ترسناک است.»

باکتری کلامیدیا پنومونیه (رنگ سبز) در داخل مغز موش که توسط پروتئین بتا آمیلوئید (رنگ قرمز) احاطه شده است

محققان توضیح می‌دهند که در موش‌ها، عصب بویایی در بینی مسیر کوتاهی را تا مغز طی می‌کند. به این ترتیب، ویروس‌ها و باکتری‌ها از آن به عنوان یک مسیر مستقیم به مغز استفاده می‌کنند. اکنون محققان فقط باید ثابت کنند که همین مسیر در انسان‌ها نیز وجود دارد و ویروس‌ها و باکتری‌ها می‌توانند از آن به همین روش استفاده کنند.

در نهایت، سنت جان برای کاهش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر دیررس، توصیه می‌کند که از انجام برخی فعالیت‌ها اجتناب کنید: «انگشت کردن در بینی و کندن موهای بینی ایده خوبی نیست. ما نمی‌خواهیم به داخل بینی آسیب بزنیم و کندن [موها] و انگشت کردن داخل آن می‌تواند این کار را انجام دهد. اگر به دیواره بینی آسیب بزنید، می‌توانید تعداد باکتری‌هایی که می‌توانند به مغز شما وارد شوند را افزایش دهید.»

او همچنین آزمایش بویایی را برای افراد بالای ۶۰ سال به منظور تشخیص زودهنگام آلزایمر و زوال عقل توصیه می‌کند.

نکاتی درباره بینی و انواع آن

به طور کلی اگر بخواهیم بینی و انواع آن را مورد بحث قرار دهیم ؛ باید متذکر شویم که بینی ، با توجه به ضخامت پوست ؛ به دو دسته بینی استخوانی و گوشتی قابل تقسیم می باشد.

بینی هایی که از پوست ضخیم برخوردارند ، به بینی گوشتی مصطلح هستند و بینی هایی که دارای پوست نازک اند ، با عنوان بینی استخوانی شناخته می شوند.

خصوصیات بینی گوشتی

پیرو تقسیم بندی بینی و انواع آن ، گفتیم که بینی گوشتی یکی از انواع بینی می باشد ؛ در این بخش از مقاله ، به شرح ویژگی های بینی گوشتی پرداخته ایم.

غضروف نوک این بینی ها بزرگ و پهن است.

در زیر پوست آن ها ، به میزان زیادی بافت همبند وجود دارد.

در بخش تحتانی بینی ، غضروف های بزرگی قرار دارد.

استحکام غضروف این بینی ها ، ناچیز است.

میزان ارتجاعی بودن بافت غضروفی آن ها ، ضعیف است.

پوست بینی بویژه در قسمت نوک بینی ، بسیار چرب و ضخیم است.

به دلیل ضخیم بودن پوست بینی ، جزئیات غضروفی – استخوانی بینی قابل رویت نمی باشد.

لازم به ذکر است که جراح متخصص در جراحی بینی گوشتی ، به روش های مختلفی اقدام به اعمال تغییرات لازم بر روی استخوان بینی و شکل غضروف ها می نماید ؛ تا نتیجه دلخواه حاصل گردد.

چربی و ضخامت پوست در بینی های گوشتی ، به مراتب بیشتر از بینی های استخوانی می باشد ؛ به طوری که پوست بینی بر استخوان و غضروف آن ، غالب است و این مسئله ، سبب دشوار شدن جراحی خواهد شد.

هدف از عمل زیبایی بینی گوشتی ، تقویت غضروف نوک بینی و متعاقبا تقویت پایه بینی می باشد. برای این کار ؛ بافت مورد نیاز جهت تقویت غضروف ، از یک بخش از بینی برداشته شده و به قسمتی که نیاز به تقویت دارد افزوده می شود.

این بافت افزودنی ، غالبا از سپتوم ( تیغه بینی ) برداشته می شود ؛ اما در صورتی که تیغه بینی غضروف لازم را نداشته باشد ، بدون آن که صدمه ای به گوش وارد شود از غضروف گوش برداشته خواهد شد.

توجه داشته باشید که دیدن نتیجه نهایی جراحی بینی های گوشتی ، به مدت یک الی دو سال بعد از عمل ، قابل قضاوت نخواهد بود.

ویژگی های بینی های استخوانی عبارتند از :

از پوستی نازک یا متوسط برخوردارند.

غضروف های قوی و محکمی دارند ، لذا افتادگی نوک بینی در بینی های استخوانی به ندرت دیده می شود.

بینی های استخوانی ، اغلب در بخش تیغه بینی دارای یک قوز مختصر هستند ؛ در عمده موارد برداشتن قوز بینی ، سبب گرایش افراد به جراحی بینی استخوانی می شود.

به دلیل نازک بودن پوست بینی ، تمامی جزئیات استخوانی بینی به وضوح از زیر پوست قابل رویت است. به عنوان مثال ؛ چنانچه لبه های استخوانی بینی ، از قبل شکستگی داشته باشد به راحتی لمس و دیده خواهد شد.

از مزایای جراحی بینی استخوانی ، می توان به این مورد اشاره نمود که خلاقیت جراح که طی عمل بینی بر روی بافت استخوانی – غضروفی بینی اعمال نموده است به خوبی نمایان می باشد.

البته این مسئله ، از این حیث می تواند امری حساس قلمداد شود ؛ چرا که بروز کوچکترین خللی در استخوان یا غضروف بینی ، به سهولت از زیر پوست قابل مشاهده خواهد بود ؛ لذا جراحی بینی استخوانی ، مستلزم دقت و ظرافت کار جراح بینی می باشد.

اما به طور کلی فرم دادن به بینی های استخوانی ، به دلیل ویژگی هایی که برای آن ها برشمردیم ؛ به راحتی امکان پذیر است و این بینی ها را می توان به هر یک از مدل های جراحی بینی ( فانتزی ، نیمه فانتزی و طبیعی ) جراحی کرد.

تفاوت جراحی بینی استخوانی و گوشتی

شاید در روش انجام جراحی زیبایی بینی استخوانی و گوشتی ، نتوان تفاوتی را حس کرد ؛ چرا که عمل زیبایی آن ها شباهت های بسیاری با یکدیگر دارد. ولی به دلیل تفاوت اساسی در ساختار این بینی ها ، نحوه جراحی آن ها نیز دارای تفاوت های زیادی با یکدیگر است. برای اعمال تغییرات لازم در بینی های گوشتی و استخوانی ، با توجه به روش جراحی بینی باز یا بسته ، برش هایی در بینی ایجاد شده ، که پس از اتمام عمل به کمک بخیه بسته می شود. به دلیل برخوردار بودن بینی گوشتی ، از بافت پوست ضخیم و تراکم چربی در زیر پوست آن ، جراح در این نوع بینی ، با ساختار متفاوتی نسبت به بینی های استخوانی ، سر و کار دارد.

یکی از اصلی ترین تفاوت ها میان بینی های گوشتی و استخوانی ، متفاوت بودن بافت غضروفی در آن هاست. بینی های استخوانی از ساختار غضروفی مستحکم و ضخیم تری برخوردارند ؛ در حالی که ساختار غضروفی در بینی های گوشتی ، بسیار نازک و ضعیف می باشد. میزان آسیب پذیری و تغییرات بعد از عمل ، در بینی های استخوانی بیشتر است ؛ زیرا غضروف ها و استخوان های بینی ، با گذشت زمان دستخوش تغییرات می شوند. در حالی که این گونه مشکلات برای بینی های گوشتی ایجاد نخواهد شد ؛ ولی از جراحی دشوارتری برخوردار خواهند بود.

برای اینکه بعد از عمل بینی گوشتی ، بینی فرم و تغییرات اعمال شده را در دراز مدت حفظ کند ، جراح می تواند از ایمپلنت ها یا غضروف های اضافی موجود در بینی ، یا انتهای گوش و دنده شما ، در هنگام عمل بینی استفاده کند. این در حالی است که وجود ساختار استخوانی و غضروفی بینی استخوانی ، اجازه چنین کاری را به جراح بینی نمی دهد. تفاوت دیگر این بینی ها در فرم هایی است که می توان بینی را به آن شکل درآورد. بینی گوشتی به سبب ساختاری که دارد ، اعمال تغییرات ظریف بعد از جراحی را نشان نمی دهد و تنها می تواند ، به فرم طبیعی جراحی شود ؛ در حالی که بینی استخوانی می تواند به فرم های مختلف طبیعی ، نیمه فانتزی و عروسکی بعد از عمل درآید./اقتصاد نیوز