باکتری که به عنوان دارو عمل میکند! | درمان سرطان لوزالمعده با روش های جدید

پایگاه خبری تحلیلی پیشنهاد ویژه :

سرطان پانکراس یا سرطان لوزالمعده چه علائمی دارد؟ چگونه می‌توان سرطان لوزالمعده را تشخیص داد؟ آیا برای درمان سرطان پانکراس روش موثری وجود دارد؟ اگر شما یا یکی از عزیزانتان مشکوک به این نوع سرطان باشید یا ریسک ابتلا به سرطان لوزالمعده در شما بالا باشد، احتمالاً با این قبیل سوالات روبه‌رو می‌شوید. در ادامه نشانه‌های این سرطان و نحوه تشخیص و درمان آن را به‌طورکامل توضیح می‌دهیم.

پژوهشگران با استفاده از باکتری ای‌.کولای به روشی برای نفوذ به دژ نفوذناپذیر سرطان لوزالمعده و وارد کردن دارو به سلول‌های سرطانی دست یافته‌اند که درمان مؤثرتری را برای این سرطان مرگبار فراهم می‌کند.

بسیاری از تومورهای لوزالمعده مانند قلعه‌های بدخیمی هستند که با شبکه متراکمی از کلاژن و سایر بافت‌ها محافظت می‌شوند. این شبکه از توده سرطانی در برابر سلول‌های ایمنی و ایمنی‌درمانی‌هایی (ایمونوتراپی‌هایی) که در درمان سرطان مؤثر بوده‌اند، مراقبت می‌کند. طبق یافته‌های محققان دانشگاه ویسکانسین -مادیسون، می‌توان با استفاده از باکتری‌ها برای نفوذ به دیواره دفاعی توده سرطانی و وارد کردن دارو به داخل دژ سرطانی، به درمان سرطان لوزالمعده کمک کرد.

سرطان لوزالمعده آمار مرگ‌ومیر بسیار بالایی دارد و کمترین میزان بقای پنج‌ساله را در بین سرطان‌ها به خود اختصاص داده است. در سال‌های اخیر، تمرکز زیادی بر توسعه روش‌های درمانی مبتنی بر شبکه (ماتریس) اطراف تومورهای لوزالمعده انجام شده که به‌عنوان مانع مؤثری در برابر درمان عمل می‌کند.

این سد، مجموعه‌ای از کلاژن، بافت همبند و پروتئین‌هایی دارد که فیبروز کبدی را تسهیل می‌کنند. مطالعات اخیر، نقش این سد را در خنثی کردن تلاش‌های درمانی با سیستم ایمنی درمانی پررنگ کرده است. با تجزیه‌وتحلیل نمونه‌های تومور بیماران، پژوهشگران به شواهدی ژنتیکی دست یافتند که نوع خاصی از کلاژن به نام کلاژن انکوژنیک، درواقع مانعی برای درمان‌های مبتنی بر ایمنی‌درمانی (ایمونوتراپی) است.

این شبکه (ماتریکس) خارج سلولی واقعاً متراکم و متشکل از سلول‌های سرکوب‌کننده سیستم ایمنی است. کلاژن‌ها و سلول‌های دیگر نیز یک مشکل اساسی در درمان سرطان لوزالمعده است. برای حل این مشکل، محققان از نوعی باکتری استفاده کردند که می‌تواند از سد سخت کلاژن بگذرد و نانوداروهای ایمونوتراپی را به سلول هدف تحویل دهد.

این تیم سویه‌ای از باکتری Escherichia coli را با سابقه استفاده ایمن در انسان و میل بالا به نفوذ به محیط‌های کم‌اکسیژن مانند تومورها انتخاب کرد تا به‌عنوان نانوحامل دارویی عمل کند. این «قفس پروتئینی» حاوی یک جفت دارو است که یکی از آن‌ها کلاژن را تجزیه می‌کند و دیگری، مهارکننده بازرسی ایمنی ضدسرطان است.

پژوهشگران این سیستم را روی موش‌های آزمایشگاهی ‌مبتلا به نوعی سرطان آدنوکارسینومای مجرای لوزالمعده یا PDAC که رایج‌ترین و کشنده‌ترین شکل سرطان لوزالمعده است، آزمایش کردند. نتایج آزمایش‌های انجام شده روی حیوانات موفقیت‌آمیز بوده است.

کشف روشی جدید برای درمان سرطان لوزالمعده

یک تیم بزرگ بین‌المللی موفق شدند با مهندسی ژنتیک سلول‌های T راهی برای درمان و مقابله با سرطان لوزالمعده بیابند.

یک تیم بزرگ بین‌المللی از محققان، از طریق انجام مهندسی ژنتیک روی سلول‌های T به عنوان راهی برای مقابله با سرطان لوزالمعده این بیماری را درمان کنند. این گروه مهندسی در مقاله خود که در مجله مهندسی پزشکی طبیعی منتشر شده است، انواع خاصی از سلول‌های T و چگونگی عملکرد این روش را هنگام آزمایش در شرایط آزمایشگاهی توصیف می‌کند.

سرطان لوزالمعده یکی از کشنده‌ترین انواع سرطان هاست؛ تنها ۵ درصد از بیماران مبتلا به این سرطان می‌توانند تا پنج سال پس از تشخیص زنده بمانند. دلایل بالا بودن میزان مرگ و میر، فقدان علائم تا پایان مرحله سرطان و گسترش سریع آن است. همچنین ثابت شده است معالجه بیماری از بیشتر انواع دیگر سرطان دشوارتر است. در سال‌های اخیر محققان پزشکی شروع به بررسی امکان استفاده از ایمونوتراپی برای مقابله با بیماری کرده‌اند که طی آن، سعی می‌کنند سیستم ایمنی بدن را وادار به حمله به تومورها کنند.

برای موثر بودن سیستم ایمنی درمانی، سلول‌های T باید بتوانند به تومورها برسند و سپس آن‌ها را از بین ببرند. سلول‌های تومور در لوزالمعده به طور معمول توسط بافت استروما پوشانده شده است که استفاده از دارو برای از بین بردن آن‌ها را دشوار می‌کند، سلول‌های ایمنی چنین مشکلی ندارند. همچنین تحقیقات قبلی نشان داده است که تومورهای موجود در پانکراس ماده‌ای به نام CXCL۱۶ ساطع می‌کنند که سلول‌های ایمنی غیر سلول T را جذب می‌کند که توانایی حمله به تومورها را ندارند و وجود آن‌ها با سلول‌های ایمنی که قادر به حمله هستند، تداخل می‌کند.

در این مطالعه محققان بر روی نوعی سلول T متمرکز شدند که توانایی تخریب تومورهای پانکراس را نشان داده است، اما این کار را انجام نمی‌دهد، زیرا فاقد گیرنده مناسب است که باعث جذب آن به CXCL۱۶ می‌شود. برای غلبه بر این مشکل محققان با استفاده از مهندسی ژنتیک، گیرنده گمشده را به سلول‌های T رساندند.

محققان سلول‌های T مهندسی شده را به دو روش مختلف آزمایش کردند؛ در مرحله اول آن‌ها را به تومورهای لوزالمعده که در زیر پوست موش‌های آزمایشگاهی قرار داشت، تزریق کردند. در مرحله دوم آن‌ها به بافت میزبان تومورهای لوزالمعده که به لوزالمعده موش پیوند زده شده، تزریق شدند. در هر دو مورد سلول‌های T مهندسی شده فعالیت ضد توموری پایدار و همچنین میزان بقا را نشان دادند. محققان با الهام از نتایج خود روند شروع آزمایش‌های بالینی را آغاز کرده‌اند.

منبع: خبر آنلاین