به گزارش خبر24، این رسانه‌ها همچنین با انتقاد از غلبه نگاه ایدئولوژیک به ادامه جنگ پس از آزادسازی خرمشهر از طرح شعار «جنگ جنگ تا رفع فتنه از عالم» انتقاد کرده و تصریح می کنند سبعا این شعار با محاسبات واقع گرایانه نمی خواند؛ چرا که اهداف ایدئولوژیکی مثل ساقط کردن رژیم یک دیکتاتور آن هم از راه جنگ کلاسیک، بسیار بلندپروازانه نمی خواند. باید واقع گرایانه بررسی می شد که یک حکومت مستقر قدرتمند که پشتیبانی جهانی، میزان قابل‌توجهی فروش نفت، خزانه پرپول و البته ارتش مجهز و وفادار دارد را، با تهاجم نظامی به این شکل ساقط کرد؟

رسانه‌های اصلاح طلب در ادامه با اشاره به شکل گیری نگاه غیرواقع‌گرا به جنگ هشت‌ساله، مدعی پیگیری دو کارکرد اصلی از سوی مسئولان امر شده و در بیان کارکرد نخست آن تصریح می کنند. 
کارکرد اول، جلوگیری از طرح سوال‌های مهم و بی‌جواب است. سوال‌های مهمی که در این سال‌ها یا پرسیده نشده، یا مسببین و مرتکبینش، بدون اینکه نگرانی از بابت عواقب آن داشته باشند، پاسخ‌هایی که دوست داشته‌اند را داده‌اند. وقتی جنگ غیرقابل‌نقد باشد، نمی‌شود به‌طور جدی به پژوهش، تحقیق و پرسش در خصوص مسائلی نظیر عملیات کربلای ۴، اختلافات و صف‌بندی‌های درون سپاه در دهه ۶۰، شکست‌های پی در پی در خاک عراق و نقد ادامه جنگ پرداخت.

بنا بر تاکید این رسانه ها، کارکرد دوم این نگاه به جنگ، فراهم کردن زمینه سوءاستفاده از آن و البته شهدایی است که جان‌شان را از دست دادند. 
کارکرد دوم به‌وفور توسط بخشی از جریان‌های حاکم برای برانگیختن احساسات بخشی از جامعه و سکوت بخش دیگر، استفاده می‌شود. این درحالی است که طیف آدم‌هایی که در جنگ شرکت داشتند و شهید، جانباز و اسیر شدند، بسیار گسترده است.

هرچند آمارهای جنگ، چندان دقیق نیست و تعداد شهدا هم در روایت‌ها متفاوت است، اما یکی از این آمارها می‌گوید ۵ میلیون نفر از جمعیت حدود چهل میلیونی آن زمان ایران در جنگ درگیر شدند. آیا تمام آن‌ها به خاطر نگاه ایدئولوژیک به جبهه رفتند؟ اگر پای صحبت خانواده شهدا بنشینیم (من شخصا این افتخار را برای پروژه‌های تلویزیونی و نگارش کتاب داشته‌ام ) متوجه می‌شویم که آن‌ها متعلق به گروه‌های فکری متفاوتی هستند؛ از سرسخت‌ترین هواداران نظام تا مؤمنین سنتی و حتی بخشی از جریان‌های منتقد و مخالف وضع موجود. فراموش نکنیم که شهدا و آسیب‌دیدگان جنگ مثل مجروحان و آزادگان، ارتشی، پاسدار، بسیجی، پزشک، پرستار و از دیگر گروه‌های اجتماعی بوده‌اند که از قضا، همه‌شان نیز تعلقات ایدئولوژیک نداشتند. بنابراین، مصادره آن‌ها برای اثبات برخی سیاست‌ها، نه‌تنها نادرست بلکه غیراخلاقی و نوعی توهین به جایگاه شهید نیز محسوب می‌شود.

این رسانه‌ها اما در خاتمه تاکید می کنند، جنگ واقعیتی‌ست که گاهی قابل گریز نیست. وقتی این پدیده را واقعی بدانیم، طراحی استراتژی‌های نظامی، فرماندهی، لجستیک و دیگر ملزومات آن نیز باید واقع‌گرایانه باشد، نه آرمان‌گرایانه. اگر آن را مقدس بدانیم، ایرادها و کارشکنی‌ها، و همچنین اشتباه‌ها در فرماندهی‌، تلفات و بی‌تجربگی‌ها را نمی‌توان به چالش کشید. شاید حالا که ۳۵سال از پایان جنگ ایران و عراق می‌گذرد، وقت آن رسیده باشد که آسیب‌شناسی برخی زوایای جنگ را آغاز کنیم. نه اینکه هر سال به مناسبت آغاز این جنگ، صرفاً به بخش‌های ایدئولوژیک و احساسی مربوط به این رویداد بپردازیم و از کشف حقیقت زوایای پنهان غافل شویم.

در مجموع با توجه به مطالب گفته شده می توان گفت که اصلاح طلبان در این زمینه به دنبال پیگیری اهداف زیر می باشند:

- اجتناب از بکارگیری گزاره هشت سال دفاع مقدس و تاکید بر کلیدواژه «جنگ»

- تلاش برای تقدس زدایی از هشت سال دفاع مقدس

- متهم سازی حاکمیت برای عدم پاسخگویی بابت مدیریت جنگ

- متهم سازی نظام به بهره گیری سیاسی از مساله جنگ، رزمندگان، شهدا و اسراء و...

- انتقاد از مدیریت جنگ با برجسته سازی کلیدواژه های «بلندپروازی»، «نگاه غیرواقع گرایانه»، «نگاه ایدئولوژیک» و...